Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/754 Esas 2022/174 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 4. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 20.12.2019 tarih ve 2019/259 E. - 2019/1179 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 11.01.2022 günü başkaca gelen olmadığı yoklama ile anlaşılıp hazır bulunan davalı vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, inşaat sanayinde kullanılmak üzere yalıtım malzemeleri üreten müvekkili şirketin 2008 yılında cam yünü üretimine başladığını, cam yünü üretimi konusunda deneyimli bir mühendis olan davalı ile müvekkilinin Çorlu’da kurduğu tesiste üretim sorumlusu olması için 02.06.2008 tarihli belirsiz süreli iş sözleşmesi imzalandığını, ayrıca 02.06.2008 tarihli rekabet yasağı ve gizlilik taahhütnamesi imzalandığını, bu taahhütname uyarınca iş akdinin haklı bir nedene dayanmadan feshi halinde fesih tarihinden itibaren 2 yıl boyunca müvekkili şirketin faaliyet alanına giren aynı veya benzer bir işle iştigal eden müvekkil ile rekabet edebilecek bir şirkette-kurumda çalışmayacağının taahhüt edildiğini, davalının 10.10.2008 tarihinde iş akdini tek taraflı olarak feshettiğini ve müvekkili ile aynı alanda faaliyette bulunan ve rakibi konumdaki Ursa Isı Yalıtım San. Tic. A.Ş’de çalışmaya başladığını, taahhütname uyarınca son aldığı brüt ücretin 12 katı toplam 120.000 TL’nin ödenmesi ihtarı üzerine ödeme yapılmayınca icra takibi yapıldığını, davalının takibe haksız yere itiraz ettiğini ileri sürerek, takibin iptalini ve icra inkar tazminatı ödenmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, rekabet yasağı sözleşmesinin BK’nın 348. vd. maddeleri uyarınca geçerli bir sözleşme olmadığını, ekonomik açıdan zarar verici nitelikte ve fahiş cezai şartın indirilmesi gerketiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında 02/06/2008 tarihli belirsiz süreli iş sözleşmesi imzalandığı ve yine aynı tarihli rekabet yasağı sözleşmesi bulunduğu, ancak davalının haklı bir neden olmaksızın işten ayrıldığı ve aynı iş kolunda başka bir şirketle çalışmaya başlayarak rekabet yasağı sözleşmesine aykırı davrandığı, yapılan ekonomik sosyal durum ve malvarlığı araştırmasına göre cezai şart miktarının davalının ekonomik yönden mahvına sebep olacak nitelikte görülmediği, indirim yapılmasını gerek olmadığı anlaşılmakla davanın kabulüne, davalının icra dosyasına yapmış olduğu itirazın iptali ile takibin aynı şartlarla devamına, davacının tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, rekabet yasağının ihlalinden kaynaklı cezai şart istemine ilişkin olup, mahkemece, davalının rekabet yasağı sözleşmesine aykırı davrandığı kanaatine varılmış, yapılan sosyal-ekonomik durum ve malvarlığı araştırmasına göre cezai şart miktarının davalının ekonomik yönden mahvına sebep olacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Ancak, cezai şartın ekonomik yönden mahva neden olması TBK'nın 27. maddesi kapsamında, tacirler yönünden değerlendirilebilecek bir durum olup, davalı gerçek kişi yönünden ise TBK'nın 182/3 maddesi gereğince cezai şartın aşırı (fahiş) olup olmadığının değerlendirilmesi gerekir. Bu doğrultuda yapılan değerlendirmede, tarafların ekonomik durumları, borçlunun ödeme gücü, alacaklının borcun ifa edilmesi halinde elde edeceği yarar ile cezai şartın ödenmesinin sağlayacağı yarar arasındaki makul, adil ölçü, sözleşmeye aykırı davranılması yüzünden alacaklının uğradığı zarar, borçlunun borcunu yerine getirmemek suretiyle sağladığı yarar, borçlunun kusuru ve borca aykırı davranışının ağırlığı ölçü alındığında, davalının, yaklaşık dört ay süreyle üretim müdürü olarak çalıştığı davacı işletmesinden ayrıldıktan sonra aynı alanda faaliyet gösteren bir firmada işe başlamasıyla rekabet yasağının ihlal edildiği anlaşılmakla birlikte, sözleşmede belirlenen cezai şartın aşırı (fahiş) olması nedeniyle tenkisi ile mahkemece hak, adalet ve nefaset kurallarına uygun bir cezai şart miktarına hükmetmek gerektiğinden ilk derece mahkemesince verilen kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, takdir olunan 3.815,00 TL duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 12/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.