Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7037 Esas 2022/235 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce bozmaya uyularak davanın kabulüne dair verilen 17.06.2020 tarih ve 2020/414 E. - 2020/485 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2014/110414 sayı ile “DOĞA GRUP” ibareli marka tescil başvurusunda bulunduğunu, anılan başvurunun Markalar Dairesince kısmen reddine karar verildiğini, itiraz üzerine ise YİDK kararıyla itirazın kısmen reddine karar verildiğini, dayanak markalar ile başvuru markası arasında 556 sayılı KHK’nın 7/1-b anlamında benzerliğin bulunmadığını, başvuru markasının müvekkilinin “DOĞA” esas unsurlu birçok markasının devamı niteliğinde olduğunu, önceki markalar nedeniyle müvekkilinin kazanılmış hakkının bulunduğunu ileri sürerek YİDK’nın 2016-M-6303 sayılı kararının iptaliyle başvuru markasının müvekkili adına tescilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, markaların ayırt edilemeyecek düzeyde benzer olduğunu, kazanılmış hakkın bulunmadığını, benzer malları kapsadığını, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince bozma ilamına uyularak yapılan yargılamanın sonunda, davacıya ait dava konusu "DOĞA GRUP" ibareli markada kelime unsurunun yanında, logo unsurunun da ayırt edici bir biçimde marka kapsamında mevcut olduğu, bu haliyle dava konusu marka ile redde mesnet markaların arasında 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi anlamında ayniyet veya ayırt edilemeyecek kadar benzerlik bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, davalı TPMK YİDK'nın 2016-M-6303 sayılı kararının iptaline, idari nitelikteki işlemler tamamlanmadığından davacı vekilinin tescil talebinin reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, Bölge Adliye Mahkemesince uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 13/01/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.