MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma ve mühür bozma
HÜKÜMLER : Beraat


Gereği görüşülüp düşünüldü:

I- Sanık hakkında mühür bozma suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;

Cumhuriyet Savcısının 11.06.2012 tarihli elektrik hırsızlığı suçundan hükmedilen beraat kararını temyiz ettiği, mühür bozma suçundan hükmedilen beraat kararını temyiz etmediği, katılan vekilinin de kararı temyiz etmediği, 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesinin l. fıkrası uyarınca aynı maddenin 2. fıkrasına göre işlem yapılması için 11.10.2012 tarihinde Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından mahkemesine iade edilmesi üzerine sanık hakkında mühür bozma suçundan 16.04.2013 tarihli hüküm ile elektrik hırsızlığı ve mühür bozma suçlarından beraat kararı verilmiş ise de; sanık hakkında mühür bozma suçundan hükmedilen 11.06.2012 tarihli beraat hükmünün kesinleşmesi nedeniyle, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının iade kararından sonra, uyarlama yargılamasına konu olmayan ve ilk kararla hüküm altına alınan mühür bozma suçundan sanık hakkında kurulan 24.04.2013 tarihli hüküm hukuken geçersiz olup, katılan vekilinin 24.04.2013 tarihli mühür bozma suçundan hükmedilen karara yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nun 317. maddesi gereğince oybirliğiyle (REDDİNE),

II- Sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava Ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun Geçici 2. maddesinin l. fıkrası uyarınca aynı maddenin 2. fıkrası gereğince, ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,

Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle (BOZULMASINA), bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Yasanın Geçici 2/2 ve 5271 sayılı CMK.nun 223/4-(a) maddeleri uyarınca sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmek suretiyle hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 09.07.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.