MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 28/11/2013 gününde verilen dilekçe ile haksız el koyma nedeniyle maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 21/05/2015 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, haksız el koyma nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, müvekkiline ait araca kaçakçılık suçunda kullanıldığı iddiası ile el konulduğunu, ceza yargılaması sonucunda kamu davasının zamanaşımı nedeniyle ortadan kaldırılmasına ve nakil vasıtası aracın iadesine karar verildiğini belirterek, haksız el koyma nedeniyle aracını kullanamadığı dönemde oluşan zararının davalı idareden tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili, davalı idarenin olayda bir kusur ya da sorumluluğu bulunmadığını, yapılan işlemlerin mevzuata uygun olduğunu belirterek, davanın zamanaşımı ve esastan reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, kazanç kaybına dair talep yönünden taleple bağlı kalınarak, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla davanın kabulüne karar verilmiş, araç bedeline yönelik talep yönünden ise karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden; davacıya ait araca akaryakıt kaçakçılığında kullanıldığı iddiasıyla 14/03/2000 tarihinde el konulduğu, Van 1. Ağır Ceza Mahkemesince sanıkların toplu kaçakçılık suçundan cezalandırılmasına ve suç vasıtası araçların müsaderesine karar verildiği, hükmün temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 2003/21332 esas sayılı kararıyla 4926 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu’nda yapılan lehe yasa değişikliği yönünden değerlendirme yapılmak üzere hükmün bozulduğu, bozma sonrasında, Van 1 Ağır Ceza Mahkemesinin 11/03/2005 gün, 2004/127 esas ve 2005/95 karar sayılı ilamıyla sanıkların toplu kaçakçılık suçundan cezalandırılmasına ve suç vasıtası araçların müsaderesine karar verildiği, hükmün temyiz edilmesi üzerine de Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 06/04/2009 gün, 2006/8499 esas ve 2009/4139 karar sayılı ilamıyla kamu davasının zamanaşımı nedeniyle ortadan kaldırılmasına, akaryakıtın müsaderesine ve el konulan araçların sahiplerine iadesine karar verildiği anlaşılmaktadır.
Davacının yoksun kalınan kazanca dair talebi yönünden, hükme esas alınan bilirkişi raporu kesin, açık, anlaşılır olmadığı gibi, denetime ve hüküm kurmaya da elverişli değildir. Öncelikle davaya konu araca ait vergi kayıt ve beyanları ile el koyma öncesi gelir durumunu gösterir her türlü belge ilgili kurumlardan tespit edilip dosya içerisine alınarak ve aracın yılın her günü çalışamayacağı da gözetilerek bir zarar hesabı yapılması gerekirken, hayatın olağan akışına aykırı şekilde yılın her günü çalışacağının kabulü ile zararın belirlenmesi doğru olmamıştır. Ayrıca, davacının yaptığı iş ve kapasitesi gözetilerek yeni bir araç temin etmesi için gereken makul süre de gözetilerek sadece bu süre için davacının kazanç kaybı hesabı yapılması gerekirken bu durum dikkate alınmaksızın, eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya uygun düşmemiş, bu durum kararın bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, davacının tüm, davalının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenlerle reddine 20/01/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.