Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/757 Esas 2022/251 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 7. Asliye Ticaret Mahkemesi'nce verilen 05/11/2019 tarih ve 2018/59-2019/713 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından duruşmalı, davalı vekilince duruşmasız olarak istenmiş olduğu anlaşılmakla, duruşma için belirlenen 11.01.2022 günü hazır bulunan davacı vekilleri Av. ... ile Av. ... ve davalı vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi Dr. ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin Almanya'da yerleşik bu ülke kanunlarına göre kurulmuş, televizyon yayıncılığı sektöründe faaliyet gösteren bir şirket olduğunu, taraflar arasında imzalanan sözleşme ile müvekkiline ait "DOG TV" isimli televizyon kanalının davalıya ait D-Smart platformu üzerinden yayınlanması amacıyla 01.07.2008-30.06.2012 tarihlerini kapsayan 4 yıllık kanal taşıma sözleşmesi imzalandığını, sözleşme ile davacının anılan kanalda yayınlanacak programları davalıya sağlamayı ve DOG TV isminin davalı tarafından kullanılmasına izin vermeyi, davalının ise yapılan programı dublajlayarak yayınlamayı ve abone sayısına göre ücret ödemeyi yüklendiğini, sözleşme sonrası davalının ekonomik güçlük yaşaması nedeniyle 2008 ve 2009 yıllarında ödeme hükümlerinde değişiklik yapıldığını, sözleşmenin yapılan değişiklikle uygulanmasına devam edilirken davalı tarafça ekonomik koşullar gerekçe gösterilerek 01.04.2010 tarihinden itibaren DOG TV'nin yayından kaldırılacağının bildirildiğini, sözleşme ve hukuka aykırı istemin kabul edilmemesi üzerine bu kez de 31.03.2010 tarihli elektronik posta ile sözleşme konusu kanalın lisanssız olması nedeniyle RTÜK tarafından yapılan uyarı nedeniyle 01.04.2010 tarihinden itibaren yayına devam edilemeyeceğinin bildirilerek yayına son verildiğini, davalının edimlerine aykırı davranması üzerine keşide edilen 14.06.2010 tarihli ihtarla sözleşmedeki edimlerini yerine getirmesi ve ödenmeyen Nisan-Mayıs hizmet bedeli olan 55.000,00 USD’nin 7 gün içinde ödenmesi, aksi halde sözleşmenin haklı nedenle feshedilerek zararın tazmini için dava açılacağının ihtar edildiğini, ihtarın tebliğine rağmen davalının tutumunda bir değişiklik olmaması üzerine 16.07.2010 tarihli ihtarla sözleşmenin haklı nedenle feshedildiğini, haklı nedenle fesih nedeniyle sözleşme ile kararlaştırılan asgari bedelin ödenmesi gerektiği gibi ödenmeyen Nisan ve Mayıs ayı hizmetlerine ilişkin fatura bedellerinin de ödenmesi gerektiğini, davalının kısa sürelerle sözleşmeye uymamasına dayanak yaptığı iki elektronik posta yazısı arasındaki çelişkinin dahi kötü niyetini göstermeye yeterli olduğunu, sözleşmenin kuruluşu aşamasından itibaren hiç bir mevzuat değişikliği yapılmadığını, lisansa ilişkin kurallarda değişiklik olmadığını, 21 ay süresince kanalın sorunsuz şekilde yayın yaptığını, basiretli tacir olan davalının sözleşmenin başından bu yana lisans durumunu bildiğini ve sözleşme ile yüklendiği edimleri yerine getirmesi gerektiğini, sözleşmenin haklı nedenle feshi nedeniyle uğranılan tüm zararların da tahsili gerektiğini iddia ederek ödenmemiş iki aylık fatura karşılığı 55.000,00 USD ile haklı nedenle fesih nedeniyle uğranılan zarar karşılığı şimdilik 100.000,00 USD'nin temerrüt tarihlerinden itibaren aynen veya fiili ödeme tarihindeki kur üzerinden Türk lirası karşılığının faiziyle birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasındaki sözleşmenin feshinde müvekkilinin kusuru bulunmadığını, kusurun davacıda olduğunu, müvekkilinin sahibi olduğu platformdan bir televizyon kanalını yayınlayabilmesi için geçerli bir uydu yayın lisansının bulunması gerektiğini, ilgili kurullarca yapılan denetimde diğer kanallarla birlikte sözleşme konusu DOG TV'nin yayın lisansının istenilmesi üzerine durumun davacıya bildirildiğini, buna rağmen lisans alınmadığını, sözleşmenin ifası aşamasında bir çok kez sözleşme konusu televizyona ilişkin lisansın alınması aksi halde yayın yapılamayacağının bildirilmesi karşısında lisans almayan davacının kusurlu olduğunu, sözleşmenin kuruluşu sırasında da müvekkilinden lisans bulunmadığı konusunun gizlenerek sözleşmeye aykırı davranıldığını, zira sözleşmenin 11 ve 13. maddelerinde davacı şirketin sahip olduğu televizyonun yayın lisansına sahip olduğunun belirtildiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama neticesinde, üç kişilik bilirkişi heyetinden alınan 06.05.2019 tarihli rapordaki tespitlerin hükme esas alındığı gerekçesiyle davacının davasının kısmen kabulü, kısmen reddi ile davacının 55.000,00 USD alacağının 14.06.2010 tarihli ihtarla verilen 7 günlük sürenin sona erme tarihi olan 24.06.2010 tarihinden itibaren 3095 sayılı Yasa’nın 4/a maddesi uyarınca kamu bankalarınca USD cinsi bir yıllık mevduata ödenen en yüksek faizi ile birlikte fiili ödeme günündeki Türk Lirası karşılığının davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davacının sözleşmenin haklı nedenle feshine dayalı tazminat istemlerinin reddine karar verilmiştir.
Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve özellikle gerekçede geçen 06.05.2019 tarihli bilirkişi heyeti raporuna göre davacının Alman yasalarına göre yayın lisansı almış bir şirket olup Avrupa Sınır Ötesi Televizyon Sözleşmesi kapsamında yayınların ilk iletimini davalı şirkete ait kanal üzerinden yapabilme hakkına sahip olduğu, bu durumda davalı şirketin fesih gerekçesinin haklı olmadığı ve ancak davacının verdiği yayın hizmeti karşılığında tarafına ödenmesini talep ettiği 2010 Nisan ve Mayıs aylarına ilişkin hizmet bedellerini davalının ödememesi nedeniyle sözleşmeyi feshetmesinin haklı olduğu ifadelerinin maddi hataya dayanmasına göre taraf vekillerinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 3.815,00 TL duruşma vekalet ücretinin taraflardan alınarak yek diğerine verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 4.188,23 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 13/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.