Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2020/10034 Esas 2021/4522 Karar Sayılı İlamı

10. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/10034
Karar No: 2021/4522
Karar Tarihi: 01.04.2021

Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2020/10034 Esas 2021/4522 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı, rücuan tazminat isteğiyle ilgili bir davada verilmiştir. Sigortalının meslek hastalığı nedeniyle aldığı gelir ve yapılan masrafların 5510 sayılı Yasa'nın 21. maddesi uyarınca tahsil edilmesi istenilmiştir. Mahkeme önce davanın kabulüne karar vermiştir ancak bu karar temyiz edilmiştir. Temyiz incelemesi sonucunda, davalının ölüm tarihine kadar yapılan fiili ödeme miktarının sorularak ilk peşin sermaye değerli gelir miktarı ile karşılaştırılarak düşük olanın kusur karşılığına karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Mahkemece verilen hükmün yanılgılı bir değerlendirme sonucu kabul niteliğinde olduğu ve bu şekilde yargılama giderleri ile vekalet ücretine hükmedilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğu belirtilerek hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
5510 sayılı Yasa'nın 21. maddesi, sigortalıların iş kazası veya meslek hastalığı sonucu geçici veya sürekli çalışamaması durumunda, gerekli bakım ve tedavileri ile bunlara ilişkin maluliyet, yaşlılık ve ölüm durumlarında geçici veya yaşlılık aylığı ödeneceğini belirtmektedir.

10. Hukuk Dairesi 2020/10034 E. , 2021/4522 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dava, meslek hastalığı nedeniyle sigortalıya bağlanan gelir ve yapılan masrafların 5510 sayılı Yasa"nın 21. maddesi uyarınca tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş ise de, bozma kararında belirtilen hususların yerine getirilmediği ve bu haliyle dosyada yer alan bilgi ve belgelerin karar vermeye elverişli olmadığı görünmektedir. Sigortalının 22.10.2013’te vefat ettiği anlaşılmakla, kurumdan sigortalıya ölüm tarihine kadar yapılan fiili ödeme miktarı sorularak, ilk peşin sermaye değerli gelir miktarı ile karşılaştırılarak düşük olanın kusur karşılığına karar vermek gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi isabetsizdir.
Kabule göre de; Mahkemece verilen hükmün, davacının istemine göre kısmi kabul niteliğinde olduğu ancak yanılgılı değerlendirmeyle kabule göre hüküm kurulduğu ve buna göre yargılama giderleri ile vekalet ücretine hükmedilmesinin usul ve yasaya aykırı olup bozma nedeni olduğu anlaşılmaktadır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 01/04/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.