Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6462 Esas 2022/334 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 3. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Çorum 3. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 10.10.2019 tarih ve 2018/37 E- 2019/449 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin ayrı ayrı esastan reddine dair Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi'nce verilen 24.06.2020 tarih ve 2020/38 E- 2020/783 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanun'un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle
dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili; davacı ...'in 09/04/2004 tarihinden itibaren ‘’... Motor’’ markasını ticaret unvanı olarak kullandığını, davalı şirketin ortağı...'ın davacı ...'in sahibi olduğu iş yerinde 20/01/2006-30/12/2007 yılları arasında işçi olarak çalıştığını, 2008 yılından itibaren ...’in dava dışı...'ı işyerine ortak yaptığını, yaklaşık olarak 9 yıl birlikte çalıştıklarını ve...'ın başka bir işyeri açacağını söylemesi üzerine ortaklığın 15/12/2016 tarihinde bittiğini, davacı ...’ın bu durumda işyerini sonlandırarak oğlu olan davacı ...'e bıraktığını, ...’in Çorum Küçük Sanayi Sitesinde bulunan ‘’... Motor’’ adlı yeni bir işyerini işlettiğini, davalı şirketin "çorumyiğitmotor" ibareli markayı 17/08/2016 tarihinde 2016/66675 başvuru numarası ile tescil ettirdiğini, Türk Patent Enstitüsü nezdinde 2016/66675 başvuru numarası ile tescilli "çorumyiğitmotor" ibareli markanın davacıların ticaret unvanına benzer ve kötü niyetli tescil olduğunu ileri sürerek davalı adına tescilli 2016/66675 başvuru numaralı "çorumyiğitmotor" markasının tüm sınıflarda hükümsüz bırakılmasını, müvekkiline ait markaya tecavüz nedeniyle 5,00 TL maddi tazminatın tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; davacı ...’ın daha önce ‘’... Oto’’ isimli işyeri işlettiğini, ‘’... Motor’’ isimli firmanın davalı şirketin ortağı ... ile davacı ... tarafından 2006 yılında kurulduğunu, bu işyerinin adi ortaklık olarak kurulduğunu ve işletildiğini, ticaret unvanının adi ortaklığa ait olduğunu, ‘’... Motor’’ unvanının müşterek mülkiyete tabi olduğunu, 31/12/2016 tarihinde dava dışı ... ile davacı ...’ın ortaklığı bitirdiğini ve ... Motor isimli iş yerini kapattıklarını ve bu sebeple marka hakkının sona erdiğini, ... Motor isminin kullanımı için davacı ...'e herhangi bir izni verilmediğini, dava dışı ..., motor ustası olduğundan markanın oluşmasını kişisel becerisi, gayretinin sağladığını ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
İlk derece mahkemesince tüm dosya kapsamına göre; davacı ...’ın 09/04/2004 tarihinden itibaren ‘’... Oto’’ markası ile yedek parça satış işi yaptığı, 2006 yılında ise davacı ve davalının ortak olarak ‘’... Motor’’ unvanı adı altında 2016 yılına kadar yedek parça işi ile birlikte servis işi yaptıkları, servis işinin başında davalının ortağı olan ...’nin bulunduğu, davacının ise yedek parça işinin başında olduğu, ortaklık öncesinde davacının yaptığı iş ile ortaklık döneminde yapılan işin aynı mahiyette olmadığı, davacı ... ile davalı şirket ortağı ...’nin davaya konu ticaret unvanı üzerinde ortaklıktan dolayı ortak kullanım haklarının bulunduğu, bir markanın adi ortaklık nedeniyle müşterek kullanıma ait olması halinde ortaklardan birisinin markayı tek başına kullanma hakkı doğuracak şekilde markayı kendi adına tescil ettirmesinin hukuka aykırı olduğu gerekçesiyle markanın hükümsüzlüğü davasının kabulüne, davalı adına tescilli 2016/66675 tescil nolu "ÇORUM ... MOTOR+ŞEKİL" ibareli markanın tüm hizmetler ve sınıflar yönünden hükümsüzlüğüne, davacıların maddi ve manevi tazminat davasının reddine karar verilmiş, karara karşı taraf vekilleri istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesinde; mahkemece delillerin usulüne uygun olarak toplandığı, değerlendirilip tartışıldığı, bilirkişi raporunun hüküm kurmaya elverişli ve denetime açık olduğu anlaşıldığı gerekçesiyle taraf vekillerinin istinaf istemlerinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 17/01/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.