Esas No: 2022/233
Karar No: 2022/315
Karar Tarihi: 17.01.2022
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/233 Esas 2022/315 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Adana 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir alacak davası istinaf edilmiş, ancak Adana Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi tarafından istinaf istemi reddedilmiştir. Davacı vekili bu kararın Yargıtay tarafından incelenmesini istemiştir. Ancak Bölge Adliye Mahkemesi'nin temyiz kesinlik sınırı 78.630,00 TL olduğundan, davanın reddedildiği meblağın temyiz sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. Bu nedenle, Yargıtay tarafından da karar verilebilecek olmasına rağmen, davacı vekilinin temyiz istemi miktar yönünden reddedilmiş ve dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olan kararların temyiz edilemeyeceği belirtilmiştir. Delaletiyle kıyasen uygulanması gereken 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi gereği, kesin olan kararlara temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesi'nce bir karar verilmesi gerekmektedir. Ancak Yargıtay da aynı şekilde karar verebilecektir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 9. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada Adana 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 21.06.2019 tarih ve 2016/1117 E- 2019/471 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Adana Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi'nce verilen 16.07.2021 tarih ve 2019/1805 E- 2021/910 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, fatura alacağı, denkleştirme tazminatı ve maddi tazminat olmak üzere ıslah ile artırılan toplam 15.066,01 TL alacak istemine ilişkindir. Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihi olan 16.07.2021 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 78.630,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın reddine karar verildiği, reddedilen ıslah ile artırılan toplam meblağın temyiz sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanun'un 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 17/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
