... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki alacak davası hakkında Oltu Asliye Hukuk Mahkemesinden (Tüketici Mahkemesi sıfatla) verilen 17/10/2012 gün ve 2012/736-2012/239 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, daha önce açtıkları davanın sonuçlanarak kesinleştiğini, o davada fazlaya ilişkin haklarını saklı tuttukları gibi faiz talep etmediklerini ileri sürerek kesinleşen karar gereğince fazlaya ilişkin 957,50 TL ile ilk dava tarihinden öncesinden ilk dava tarihine kadar olan işlemiş faiz alacağının belirlenerek tahsiline karar verilmesini istemiş, mahkemenin 21.11.201 tarihli kararı ile, davanın kabulü ile faizlaya ilişkin 957,50 ile 1.009,55 TL faiz alacağının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; hükmün davalı tarafından temyizi üzerine; dairemizin 09.04.2012 tarihli kararı ile sair temyiz itirazlarının reddine, birikmiş faize hükmedilmesinin yasaya aykırı olduğu gerekçesiyle hükmün davalı yararına bozulmasına karar verilmiştir. Mahkemece bozma ilamına uyularak; davacının faiz alacağına ilişkin davasının reddine, Oltu Asliye Hukuk Mahkemesinin 2010/234 Esas, 2011/160 Karar sayılı kararında belirtilen fazlaya ilişkin 957,50 TL"ye ilişkin verilen karar Yargıtayca onanıp kesinleştiğinden bu hususta karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş; Hüküm, davacı tarafından birikmiş faiz alacağına ilişkin olarak temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2012 tarihinden itibaren 1.690,00 YTL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.690,00 YTL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 2014/26015-24922
sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 04.09.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.