Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/3982 Esas 2022/11617 Karar Sayılı İlamı

Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 28.03.2022 tarih ve 2022/618 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 12.05.2022 tarih ve KYB-2022/54046 sayılı ihbarname ile;
Dolandırıcılık suçundan sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 157/1 ve 52. (2'şer kez) maddeleri uyarınca 2 kez 1 yıl hapis ve 2 kez 100,00 Türk lirası adli para cezaları ile cezalandırılmasına, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 58. (2 kez) maddesi gereğince cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair İstanbul Anadolu 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/09/2020 tarihli ve 2019/682 esas, 2020/205 sayılı kararının,
"1-Dosya kapsamına göre,
Sanığın, ... isimli internet sitesine satılık cep telefonu ilanı koyması üzerine, bu ilanı gören katılanların sanık ile irtibata geçerek telefon bedeli olarak kendisine banka yoluyla 1.550,00 ve 1.300,00 Türk lirası gönderdikleri halde sanığın telefonları göndermeyip haksız yarar sağladığı şeklindeki eyleminin, haksız menfaatin anılan internet sitesi üzerinden elde edildiğinin iddia edilmiş olması karşısında, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 158/1-f maddesinde yazılı bilişim sistemlerinin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçunu oluşturacağı ve bu suça bakma, delilleri takdir etme görevinin Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilmeden, görevsizlik kararı verilmeyerek yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulmasında,
2-Kabule göre de;
Sanığın kasten yaralama suçundan 1 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Küçükçekmece 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/01/2018 tarihli ve 2015/698 esas, 2018/27 sayılı kararında da 5237 sayılı Kanun'un 58. maddesinin uygulandığı ve anılan kararın 26/03/2018 tarihinde kesinleştiği nazara alındığında, 3 yıllık tekerrür süresi içerisinde 21/06/2018 ve 22/06/2018 tarihlerinde işlenen inceleme konusu suçlara ilişkin mahkumiyet hükümlerinde, sanığın cezasının ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesi yerine, sadece mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesinde, isabet görülmediğinden” bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
İncelenen dosya içeriğine göre; sanığın eylemlerinin 5237 sayılı TCK'nin 158/1-f-son maddesinde düzenlenen bilişim sisteminin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçunu oluşturup oluşturmayacağına ilişkin delillerin takdir ve değerlendirmesinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yargılamaya devamla sanığın mahkumiyetine hükmedilmesi ve sanık hakkında ikinci defa tekerrür hükümlerinin uygulanmaması yasaya aykırı olup; kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünceler yerinde görüldüğünden, İstanbul Anadolu 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 08.09.2020 tarihli 2019/682 Esas ve 2020/205 Karar sayılı kararının CMK'nin 309. maddesi uyarınca aleyhe sonuç doğurmamak üzere BOZULMASINA; sanık hakkındaki infazın durdurulmasına, başka suçtan tutuklu ya da hükümlü değilse derhal TAHLİYESİNE, müteakip işlemlerin mahallinde takdir ve ifasına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 06.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.