Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/3980 Esas 2022/11569 Karar Sayılı İlamı

Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 16.03.2022 tarih ve 2020/19836 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 12.05.2022 tarih ve KYB-2022/43576 sayılı ihbarname ile;
Resmi belgede sahtecilik suçundan sanık ...'in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 204/1. maddesi uyarınca 2 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının anılan Kanun'un 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair İstanbul Anadolu 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 11/07/2019 tarihli ve 2018/436 esas, 2019/266 sayılı kararının,
"1-5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58. maddesinin 1 ve 2. fıkralarında yer alan "(1) Önceden işlenen suçtan dolayı verilen hüküm kesinleştikten sonra yeni bir suçun işlenmesi hâlinde, tekerrür hükümleri uygulanır. Bunun için cezanın infaz edilmiş olması gerekmez. (2) Tekerrür hükümleri, önceden işlenen suçtan dolayı; a) Beş yıldan fazla süreyle hapis cezasına mahkûmiyet hâlinde, bu cezanın infaz edildiği tarihten itibaren beş yıl, b) Beş yıl veya daha az süreli hapis ya da adlî para cezasına mahkûmiyet hâlinde, bu cezanın infaz edildiği tarihten itibaren üç yıl, geçtikten sonra işlenen suçlar dolayısıyla uygulanmaz". şeklindeki düzenlemeler karşısında, önceden işlenen suçtan dolayı verilen hükmün kesinleşmesinden sonra yeni bir suçun işlenmesi halinde sanık hakkında 5237 sayılı Kanun'un 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanacağı gözetildiğinde, incelemeye konu dosyadaki suç tarihinin 19/12/2013 olduğu ve bu durumda sanığın adli sicil kaydındaki İstanbul Anadolu 10. İcra Ceza Mahkemesinin 24/03/2015 tarihli ve 2014/242 esas, 2015/108 sayılı kararının tekerrüre esas alınamayacağı gibi, adli sicil kaydında tekerrrüre esas alınabilecek başka bir mahkumiyet hükmünün de bulunmaması karşısında, sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilemeyeceğinin gözetilmemesinde,
Kabule göre de,
2-Sanık hakkında düzenlenen iddianamede 5237 sayılı Kanun'un 58. maddesinin uygulanması talep edilmediği hâlde, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 226. maddesi uyarınca sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, cezasının 5237 sayılı Kanun'un 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesinde, isabet görülmediğinden” bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Suç tarihi itibarıyla sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas alınabilecek nitelikte herhangi bir hükümlülüğünün bulunmadığı anlaşılmakla; kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki (1) numaralı düşünce yerinde görüldüğünden, sanığın “resmi belgede sahtecilik" suçundan mahkumiyetine ilişkin İstanbul Anadolu 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 11.07.2019 tarihli 2018/436 Esas ve 2019/266 Karar sayılı kararının, CMK'nin 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA; bozma nedenine göre aynı maddenin 4. fıkrasının (d) bendi uyarınca karar verilmesi mümkün görüldüğünden, hüküm fıkrasından tekerrüre ilişkin bölümün tamamen çıkartılmasına, diğer hususların yerinde bırakılmasına, infazın buna göre yapılmasına; hükmün niteliği gözetilerek, “kabule göre“ kısmında belirtilen istem hakkında karar verilmesine yer olmadığına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 06.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.