MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanun ile getirilen düzenlemeler de gözetilerek dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Adli Tıp Kurumu 6. Adli Tıp İhtisas Kurulunun 27.10.2010 tarihli raporunda mağdurenin beden sağlığının bozulduğunun bildirilmesine karşın sanık hakkında TCK.nın 103/6. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından; 5252 sayılı Kanunun 9/3. maddesi uyarınca lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın, denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi gerektiği gözetilmeden hüküm kurulmuş ise de; sanığın üzerine atılı 765 sayılı TCK.nın 414/2, 417 ve 418/2. maddelerinde yer alan eyleminin mahkemenin takdirine göre temel cezanın teşdiden 12 yıl olarak belirlenmesi de gözetilerek, çocuğun nitelikli cinsel istismarını düzenleyen 5237 sayılı TCK.nın 103/2, 3 ve 4. maddelerine nazaran açıkça aleyhe olduğundan bozma nedeni yapılmamıştır.
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiilin eleştiri dışında unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, re"sen incelenen hükmün ONANMASINA, 25.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.