Kamu malına zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/17166 Esas 2021/20458 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/17166
Karar No: 2021/20458
Karar Tarihi: 02.12.2021

Kamu malına zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/17166 Esas 2021/20458 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, kamu malına zarar verme suçu nedeniyle mahkumiyet kararı verdi. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın Adalet Bakanlığı'na hükmün bildirilmesi talebi üzerine, şikayetçi kurum vekili sanığın temyizine yönelik beyan dilekçesi verdi. Dosyada yer alan sanığın adli sicil kaydındaki mükerrirlik durumu nedeniyle, TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunluklarının uygulanması, 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtildi. Ancak sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan mahkumiyet hükmünden dolayı tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilmediği için mahkeme kararı bozuldu. Sanık hakkında tekerrür hükümlerinin infaz rejimine göre uygulanması ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması kararlaştırıldı. Kanun maddeleri olarak ise; TCK'nın 53. maddesi, 5237 sayılı TCK, 5275 sayılı Kanun ve 1412 sayılı CMUK kullanıldı.

2. Ceza Dairesi 2020/17166 E. , 2021/20458 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 04/11/2019 tarihli yazısı uyarınca kamu malına zarar verme suçundan zarar görme ihtimali bulunan Adalet Bakanlığı"na hükmün tebliğ edilmesi gerektiği hususu mahkemesine bildirildiği, mahkemece gerekçeli kararın suçundan zarar görme ihtimali bulunan ..."na 19/11/2019 tarihinde tebliğ edilmesi üzerine şikayetçi kurum vekilince 22/11/2019 tarihinde sanığın temyizine yönelik beyan dilekçesi verildiği ve hükmün onanmasına karar verilmesinin talep edildiği katılma ve temyiz isteminde bulunulmadığının anlaşılması karşısında sanığın temyizine hasren yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Iğdır 2.Asliye Ceza Mahkemesinin 16/10/2006 tarih, 2004/501 Esas ve 2016/612 Karar sayılı ilamından dolayı mükerrir olduğu belirtilmiş ise de, anılan ilamda birden fazla mahkumiyet hükmü bulunduğundan, 5275 sayılı Kanun"un 108/2.maddesi uyarınca daha ağır cezayı içeren tehdit suçundan verilen mahkumiyet hükmünden dolayı sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılanmayı gerektirmediğinden, aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasıyla ilgili olan hüküm fıkrasının çıkartılarak, yerine “Iğdır 2.Asliye Ceza Mahkemesinin 16/10/2006 tarih, 2004/501 Esas ve 2016/612 Karar sayılı hükmü ile tehdit suçundan verilen 2 yıl 16 ay hapis cezasından dolayı sanık hakkında hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.12.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.