Sanık ..."nün çocuğun cinsel istismarı suçundan (mağdureler ... ile ..."ye yönelik) yapılan yargılaması sonucunda atılı suçtan (mağdure sayısınca ayrı ayrı) mahkumiyetine dair Aksaray 2. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 04.10.2012 gün ve 2009/686 Esas, 2012/1109 Karar sayılı hükümlerin sanık müdafisi ile katılan mağdureler vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 02.03.2017 gün ve 2014/7304 Esas, 2017/1099 Karar sayılı ilamı ile hükümlerin bozulması yönündeki kararına, mahkemece direnilerek kurulan 16.02.2018 gün ve 2017/308 Esas, 2018/189 sayılı Kararın sanık müdafisince temyiz edilmesinin ardından Dairemizin 08.11.2018 gün ve 2018/6027 Esas, 2018/6535 Karar sayılı ilamla yerinde görülmeyen direnme talebiyle ilgili karar verilmek üzere dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 09.05.2019 gün ve 2018/14-562 Esas, 2019/396 Karar sayılı ilamıyla yokluğunda verilen mahkeme kararının Bakanlığa tebliğinin zorunlu olması nedeniyle direnme kararına konu dosyadan haberi olmadığı anlaşılan Bakanlığa ilk derece mahkemesinin gerekçeli kararı tebliğ edilip, temyiz edilmediği takdirde direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere dosyanın Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi, temyiz edilmesi durumunda ise Dairesince katılma kararı verildikten sonra tüm temyizler birlikte değerlendirilerek hüküm kurulması gerektiğinden bahisle tebligat hususunda işlem yapılmak üzere mahkemesine gönderilen dosya ile ilgili olarak gerekçeli karar tebliği yapılan Bakanlık vekilinin anılan hükümleri temyiz etmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 09.10.2019 tarihli ek tebliğname ile Dairemize gönderilen dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükümleri temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca Reddiyle, anılan direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 05.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.