Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7263 Esas 2022/362 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 5. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 24.06.2020 tarih ve 2014/1442 E. - 2020/281 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin 20.01.2012 tarihli sözleşme kapsamında davacıya ait 25.000 adet seyahat ve kültür dergisinin, tur tanıtım programlarının, yurt dışı kültür gezilerine ait broşürlerin ve 2012 yılı takviminin müşterilerine dağıtımı işini üstlendiğini, ancak davalının sözleşmeye aykırı davranarak edimini eksik ve ayıplı ifa ettiğini, bir kısım dağıtımı yapmadığı halde yapmış gibi gösterdiğini, bir kısım dağıtımların ise hiç yapılmadığını, sözleşmenin 10. maddesine göre “NAME- imzalı kanıtlı dağıtım yapılması” ve “verilen adrese 7 iş günü içerisinde üç kez uğranılması” yükümlülüğüne aykırı davranıldığını, sahte imzalar ile teslimatların yapılmış gibi gösterildiğini, yine davalının teslimat yaptığını iddia ettiği kişileri davacının tanımadığını, bu nedenle davacının zarara uğradığını ileri sürerek, (23.312,08) TL faturadan dolayı borçlu bulunulmadığının tespitini, (69.483.-) TL maddi ve (30.000.-) TL manevi tazminatın temerrüt faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, teslimata konu malın 3652 adetinin eksik-yanlış adres gibi sebeblerle dağıtımının yapılmadığını ve iade edildiğini, bir kısmının hava şartları sebebiyle dağıtımının geciktiğini, 21043 adetinin sözleşmeye uygun dağıtıldığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, davalı tarafça teslim tesellüm belgelerinin dosyaya sunulmadığı, dosya kapsamında önceki heyet bilirkişileri tarafından hesaplanan %24,95 tolerans oranı gereği toplam zarardan bu orana göre tenzilin yapılması gerektiği, davalının tanzim ettiği fatura bedelinin %24,95’ine tekabül eden kısmın üzerinde kalan 6.237,01 TL’nin davacının borçlu olmadığı tutar olduğu, davacının fatura bedelinin 17.075,07 TL’sinden borçlu olacağı, davacının % 24,95 oranı dışında kalan maddi zararının 33.928,19 TL olduğu, maddi tazminat yönünden hükme esas alınan tolerans miktarı neticesinde hesaplanan miktarlara göre davalının edimini gereği gibi yerine getirmediği sabit olduğundan davacı firmanın müşterileri nezdindeki ticari itibarının zedelendiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, davacının 01/03/2012 tarihli faturadan dolayı davalıya 6.237,01 TL borçlu olmadığının tespitine, fazlaya ilişkin talebin reddine, 33.928,19 TL maddi zararın dava tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle davalıdan alınarak davacıya verilmesine, 15.000.- TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı, davalının sözleşmeye aykırı hareketiyle manevi zarara uğradığını iddia etmişse de bu iddiasını ispatlayamamıştır. Varlığı ileri sürülen olgular ise davacının manevi kişiliğini ızrar edecek nitelikte olmadığından sözleşmeye aykırılığın sabit olduğu, bu nedenle de davacı şirketin müşterileri nezdinde ticari itibarının sarsıldığı gerekçesiyle manevi tazminata hükmedilmesi doğru olmamış, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin tüm davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine; (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 18/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.