Mahkemesi : İş Mahkemesi

Dava,iş kazası nedeniyle geçici iş göremezlik ödemelerinin davalı kurumdan tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
27.03.2005 tarihinde meydana gelen iş kazası nedeniyle 20.04.2007 düzenleme tarihli ve 1836 sayılı İ. E. ve A. H.. alınan sağlık kurulu raporu kapsamında 27.03.2005 tarihinden 18.04.2007 tarihine kadar istirahatlı sayılmasına ve 20.04.2007 tarihinde çalışmasına karar verilen davacının, davalı kuruma başvurusundan sonra davalı kurumca 21.03.2005-21.12.2005 ve 25.04.2006-19.03.2007 tarihleri arasında dava dışı ve iş kazasının meydana geldiği işyerinden sigortalı bildirimlerinin yapıldığı ve bu dönemde fiili çalışmalarının varlığı nedeniyle davacının talebinin reddedilmesinden sonra açıldığı anlaşılan bu davada mahkemece davacının hizmet bildirimleri dışında kalan 21.12.2005-24.04.2006 ve 20.03.2007-18.04.2007 tarihleri arasındaki dönemler bakımından davacının geçici iş göremezlik ödeneğine hak kazandığına dair verilen kararın eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirmeye dayalı olduğu anlaşılmaktadır.
5510 sayılı Yasanın 18’inci maddesinde “Kurumca yetkilendirilen hekim veya sağlık kurullarından istirahat raporu alınmış olması şartıyla; a) İş kazası veya meslek hastalığı nedeniyle iş göremezliğe uğrayan sigortalıya her gün için, b) 4 üncü maddenin birinci fıkrasının (a) bendi ile 5 inci madde kapsamındaki sigortalılardan hastalık sigortasına tabi olanların hastalık sebebiyle iş göremezliğe uğraması halinde, iş göremezliğin başladığı tarihten önceki bir yıl içinde en az doksan gün kısa vadeli sigorta primi bildirilmiş olması şartıyla geçici iş göremezliğin üçüncü gününden başlamak üzere her gün için, geçici iş göremezlik ödeneğinin verileceği hüküm altına alınmıştır.
Eldeki davada, uyuşmazlık, davacının sigortalı olarak bildirimlerinin yapıldığı dönemlerle birlikte, mahkeme kabulünde olduğu gibi, rapor içeriğindeki tarihler arasında kalıp da hizmet bildirimleri olmayan dönemde davacının geçici iş göremezlik ödeneğine hak kazanıp kazanamadığı hususlarında toplanmaktadır.
Belirtilmelidir ki, iş kazası nedeniyle iş göremez hale gelen sigortalıya, işveren tarafından yapılması gereken yasal yükümlülükler dışında sosyal yardım yapılmasına (ikramiye, işe gelinmese de ücret tahakkuku,...vb.) herhangi bir engel yoktur. Somut olayda ise, davacının 20.04.2007 düzenleme tarihli kurul raporu ile bir yandan iş kazasının oluş tarihi olan 27.03.2005 tarihinden 18.04.2007 tarihine kadar istirahatlı sayılması diğer taraftan davacı hakkında bir kısım sürelerle sigortalı gösterilmesi söz konusudur ki, bu durum davacının hizmet döküm cetvelinde yer alan sürelerde geçen çalışmasının fiili olup olmadığı hususunda soru işaretleri doğurmaktadır. Zira sigortalıların aynı anda hem istirahatlı sayılması, hem de fiilen çalışması hayatın olağan akışına aykırı olduğu gibi, 5510 sayılı Yasa kapsamında bu duruma cevaz veren bir düzenleme mevcut değildir. Bu nedenlerle, öncelikle, davacının iddiasına konu delillerinin sıhhati irdelenmeli, bu kapsamda tarih itibari ile birbirini takip etmeyen ve sonradan verildiği anlaşılan 20.04.2007 düzenleme tarihli kurul raporunun sıhhati ve gerçekliği hastane kayıtlarından irdelenmeli, ayrıca davacının bir yandan istirahatlı, diğer taraftan da fili çalışmaya dayalı olarak sigortalı olamayacağı hususu dikkate alınarak, 27.03.2005-18.04.2007 tarihleri arasında geçici iş göremezliğe hak kazandığı kanısına varılırsa, sigortalı sürelerinin iptali gerekeceği hususu dikkate alınmalı ve fiili çalışmalarının ispatı bakımından davacının kendi beyanı da dikkate alınarak, dava dışı işyerinden, rapordaki sürelerde çalıştığı bordrolardan tespit edilecek, bordrolu tanıkların ifadelerine ve gerektiğinde komşu işyeri tanıklarının ifadelerine başvurulmalı, fiili çalışmanın varlığı halinde de istirahatlı sayılmasına olanak bulunmamasına göre, elde edilecek sonuçlara göre bir karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesisi, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Kabule göre de, davacının faiz talebi bulunmamasına rağmen faize hükmedilmesi isabetsizdir.
Yukarıda belirtilen maddi ve hukuki olgular gözetilerek yapılacak araştırma ve değerlendirme sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik araştırma ve yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz davacının kendi beyanı da dikkate alınarak,edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 08.02.2016 gününde oy birliğiyle karar verildi.