Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6408 Esas 2022/368 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 9. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Adana 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 27.03.2018 tarih ve 2017/706 E. - 2018/380 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Adana Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi'nce verilen 02.03.2020 tarih ve 2019/2057 E. - 2020/227 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı şirketin hissedarlarından...'ın 28/02/2017 tarihinde vefat ettiğini, vefat nedeniyle şirketin Adana 3. Noterliği' nin 15890 yevmiye nolu onaylı şirket genel kurul 04/08/2017 tarih ve 6 nolu kararı ile; vefat eden hissedarın payının eşi... ile çocukları..., ... ve ...'ın miras yolu ile intikaline, miras yolu ile intikalle hissedar olan...'ın hissesinin Hatay 3. Noterliği'nin 04/08/2017 tarih ve 13353 yevmiye nolu hisse devir senedine istinaden ...'a devredilmesine, bu şekilde şirket ortaklarının Vecih Yamanyılmaz, ..., İdil Karadaş, ... ve ...'tan oluşmasına karar verildiğini, miras yolu ile intikal olan... hissesinin ...' a devrine ilişkin tescil taleplerinin davalı ...’nün 24513 sayı ve 15/09/2017 tarihli kararı ile bir takım şekli eksikliklerinin olduğu, yasal mirasçılar anne ve çocukların pay sahibi olduğu ve çıkar çatışması doğma ihtimali sebebi ile kayyum atanması gerekçesi ile reddolduğunu ileri sürerek davalının 15/09/2017 tarih ve 24513 sayılı tescil ret kararının kayyum atanmasına ilişkin 3 nolu bendinin iptali ile... hissesinin ...'a devrine ilişkin tescilin yapılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, limited şirketlerinde TTK 595/2 maddesi gereğince; pay devrinin şirkete karşı geçerli olabilmesi için bu devrin genel kurul kararı ile uygun bulunarak pay defterine işlenmesine karar verilmesi gerektiğini, davacı şirketin almış olduğu 04/08/2017 tarih ve 6 nolu kararın geçerli bir genel kurul kararı niteliği olmadığını, şirket genel kurul toplantı davetinin usulüne uygun yapılmadığını, limited şirketlere kıyas yolu ile uygulanan anonim şirketlere ilişkin TTK madde 414 hükmüne uygun, genel kurul çağrısı yapıldığına ilişkin bir belgenin davalı şirkete ibraz edilmediği savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre, miras bırakanın ortağı olduğu şirketteki hisselerin mirasçılara intikali ve mirasçılar arasında ergin olmayan ortaklar bulunduğu, şirketteki hisselerin idaresiyle ilgili olarak bu küçüklerin temsilcisiyle menfaatlerinin çatışma halinde olduğu, TMK 426/2. maddesi gereğince kayyım tayin edilmesi gerektiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince; davacı şirkete ait 04/08/2017 tarih ve 6 nolu genel kurul kararının 2. nolu bendi ile "Miras yolu ile intikal olan T.C. ... kimlik nolu...'a ait toplam 12.500,00 TL pay karşılığı hissenin Hatay 3. Noterliği'nin 04/08/2017 tarih ve 13353 yevmiye nolu hisse devir senedine istinaden şirketin ortağı olacak olan 20/07/1969 Antakya doğumlu ... T.C. kimlik numaralı ...'a devri etmesine" karar verilmiş olup, hisse devir işlemine konu çocuklar..., ... ve ...'ın değil, anne olan...'a ait hisse olduğu, anne...’ın reşit olup fiil ehliyetine sahip olduğu, kendi hissesi ile ilgili her zaman tasarruf hakkına sahip olduğu, yasa gereği velisi bulunduğu çocuklarının hissesi ile ilgili herhangi bir tasarrufta bulunmadığından veli (yasal temsilci) ile çocukları (küçükler) arasında 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 426/2 maddesi kapsamında bir menfaat çatışması da bulunmadığı, bu nedenle davalı ... Sicili’nce 04/08/2017 tarih ve 6 nolu genel kurul kararının 2. ve 3. nolu kararların da tesciline karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçeyle reddedilmesi ve aynı gerekçeyle ilk derece mahkemesince de davanın reddine karar verilmesinin doğru olmadığı gerekçesiyle 6100 sayılı HMK'nın 353/1-b-2 maddesi gereğince davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne, Adana 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nin 27/03/2018 tarih ve 2017/706 Esas, 2018/380 Karar sayılı kararının kaldırılmasına, davanın kabulüne, ...'nün 15/09/2017 tarih ve 24513 sayılı tescil talebinin reddi kararının iptaline, davacı ....'nin 04/08/2017 tarih ve 6 nolu genel kurul kararının 2 . ve 3. nolu kararların ticaret siciline tesciline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 18/01/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.