MAHKEMESİ :KADASTRO MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : KULLANIM KADASTROSU

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay"ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
Kadastro sırasında 218 ada 9 parsel sayılı 8.173,82 metrekare yüzölçümündeki taşınmaz beyanlar hanesine 6831 sayılı Yasa"nın 2/B maddesi gereğince orman sınırları dışına çıkarıldığı, davalı ..."ın kullanımında olduğu şerhi verilerek tarla niteliği ile Hazine adına tespit edilmiştir. Davacı ..., kullanıcı olarak isminin yazılı bulunduğu 218 ada 11 parsel sayılı taşınmazın bir bölümünün davalı ..."ın kullanıcı olarak yazıldığı taşınmaz içinde bırakıldığını öne sürerek bu bölümün kendisine ait olduğunun beyanlar hanesine yazılması istemiyle dava açılmıştır. Hazine re"sen davaya dahil edilmiştir. Mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın hukuki yarar yokluğu nedeniyle reddine, 218 ada 11 parsel sayılı taşınmazın tespit gibi tapuya tesciline karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece davacının kullanıcı olarak adının beyanlar hanesinde yazılı olduğu 218 ada 11 parsel sayılı taşınmaz hakkında dava açtığı, bu haliyle davacının dava açmakta hukuki yararının bulunmadığı gerekçe gösterilmek suretiyle hüküm kurulmuş ise de varılan sonuç dosya kapsamına uygun bulunmamaktadır. Davacı ..., dava dilekçesinde açıkca kendi taşınmazının eksik ölçüldüğünü eksikliğinde davalı olarak gösterdiği ..."ın kullanıcısı olduğu taşınmazda bırakıldığını belirtmek suretiyle dava açmıştır. Dava dilekçesinde taşınmazın ada parsel numarasının gösterilmemesi maddi hatadır. Nitekim, davalı ... 05.12.2012 tarihli duruşmada; adına kullanıcı şerhinin verildiği 218 ada 9 parsel sayılı taşınmazın 354 metrekare fazla yazıldığını, fazlalığın kime ait olduğunun tespit edilerek o kişiye verilmesini beyan etmiştir. O halde davacı ...."ın davasının 218 ada 9 parsel sayılı taşınmaza yönelik olduğunun kabulü gerekir. Ne var ki; dairemizce yapılan geri çevirme sonucunda dosya arasına getirtilen Kadastro Mahkemesinin 2012/124 Esas 2014/114 Karar sayılı dosyasında başkaca kişiler tarafından 218 ada 9 parsel sayılı taşınmaz ile başkaca taşınmazlar hakkında farklı iddia ve sebeplere dayalı olarak davalar açıldığı, mahkemece yapılan yargılama sonunda kısmen kabulüne karar verildiği anlaşılmaktadır. Oysa ki; 3402 sayılı Kadastro Kanunu"nun 1. maddesi uyarınca, kadastro hakimi taşınmaz malların sınırlarını arazi ve harita üzerinde belirterek hukuki durumlarını tespit etmek suretiyle 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu"nun öngördüğü tapu sicilini oluşturmak; doğru, uygulanabilir, açık ve infazda tereddüt doğurmayacak nitelikte hüküm kurmakla yükümlüdür. Aynı taşınmaz hakkında birbirinden farklı hükümler kurulması halinde infazda şüphe ve tereddüt oluşacağı, amaçlanan tapu sicilinin tesis edilemeyeceği açıktır. Bu nedenle, kadastro mahkemelerinde, aynı kadastro parseli hakkında açılan davaların birlikte görülmesinde zorunluluk vardır. Hal böyle olunca; Kadastro Mahkemesinin 2012/124 Esas sayılı dava dosyasında çekişmeli 218 ada 9 parsel sayılı taşınmaz hakkında açılan davaların taraflarının eldeki dosyada da taraf yapılarak çekişmeli taşınmaz hakkında ki tüm iddia ve sebepler, savunmalar birlikte değerlendirilerek, taşınmaz hakkında infazda tereddüt içermeyecek şekilde tek bir karar verilmesi gerekir. Davacı vekilinin temyiz itirazları açıklanan nedenlerle yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz karar harcının talep halinde temyiz edene iadesine, 26.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.