Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/5543 Esas 2022/358 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Alanya 4. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 19.09.2018 tarih ve 2016/231 E- 2018/240 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine - esastan kabulüne dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 21.02.2020 tarih ve 2019/1090 E- 2020/273 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili,davacı banka ile davalılardan ... arasında 02.03.2012 tarihinde düzenlenen genel kredi sözleşmesini diğer davalıların da müşterek borçlu ve müteselsil kefil sıfatıyla imzaladıklarını, kredi borçlarının ödenmemesi üzerine kredi hesabının kat edilerek davalılara ihtarname gönderilmesine rağmen ödeme yapılmaması üzerine icra takibi başlatıldığını, takibin itiraz ile durduğunu, açılan itirazın iptali davasının HMK'nın 150. maddesi uyarınca açılmamış sayılmasına karar verildiğini ileri sürerek, dava tarihi itibari ile 62.421,59 TL asıl alacak, 86.107,86 TL işlemiş faiz ve 4.305,59 TL BSMV olmak üzere toplam 152.834,84 TL’nin davalılardan % 39 temerrüt faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar cevap vermemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, dosya kapsamı ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne, davalı ...’in davacıya 62.421,59-TL asıl alacak, 77.680,47 TL işlemiş faiz ve 3.884,02 TL gider vergisi olmak üzere 143.986,08 TL. borçlu olduğunun tespiti ile davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine, (davalı ...'nun sorumluluğunun 62.421,59 TL asıl alacak, 77.472,90 TL işlemiş faiz ve 3.873,65 TL gider vergisi toplamı ile sınırlı olduğuna; davalı ...nin sorumluluğunun 62.421,59 TL asıl alacak, 77.389,86 TL işlemiş faiz ve 3.869,49 TL gider vergisi toplamı ile sınırlı olduğuna) asıl alacak 62.421,59 TL’ye dava tarihinden itibaren yasal faiz işletilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, sözleşme uyarınca uygulanacak temerrüt faiz oranının % 39 olduğu, davacı bankanın kat tarihi itibari ile bilirkişi tarafından hesaplanan asıl alacağı 66.960,53 TL ise de, taleple bağlı kalınarak 62.421,59 TL asıl alacağa dava tarihinden itibaren sözleşme gereği % 39 faiz oranı uygulanmak suretiyle hüküm kurulması gerekirken mahkemece dava tarihinden itibaren yasal faize karar verilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğu, davacı vekili, dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizin % 5 BSMV'si ile tahsiline karar verilmesi gerekirken bu konuda hüküm kurulmadığını ileri sürmüş ise de, dava dilekçesinde "asıl alacak tutarına dava tarihinden itibaren % 39 temerrüt faizi ile birlikte davalılardan alınarak" davacı bankaya verilmesini talep ettiği, BSMV talebinde bulunmadığı gerekçesiyle, davacı vekilinin BSMV’ye yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine, dava tarihinden itibaren işleyecek faiz oranı yönünden istinaf başvurusunun esastan kabulüne, ilk derece mahkemesi kararı kaldırılarak davanın kısmen kabulüne 143.986,08 TL'nin (davalı ...'nun sorumluluğunun 62.421,59 TL asıl alacak, 77.472,90 TL işlemiş faiz ve 3.873,65 TL gider vergisi toplamı ile sınırlı olmak üzere; davalı ...nin sorumluluğunun 62.421,59 TL asıl alacak, 77.389,86 TL işlemiş faiz ve 3.869,49 TL gider vergisi toplamı ile sınırlı olmak üzere) asıl alacak olan 62.421,59 TL'ye dava tarihinden itibaren % 39 oranında faiz işletilmek suretiyle tüm davalılardan müşterek ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili temyiz başvurusunda bulunmuştur.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, davacı .... harçtan muaf olduğundan ödediği temyiz ilam harcı ve temyiz başvuru harcının isteği halinde temyiz eden davacı ....'ya iadesine, 18/01/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.