Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2017/4961 Esas 2017/8462 Karar Sayılı İlamı

Nazilli 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/10/2015 tarihli ve 2015/233 değişik iş sayılı içtima kararı ile 2 yıl 10 ay hapis cezasına hükümlü ...’ın cezasının infazı sırasında, cezasının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak infaz edilmesine ilişkin İzmir 1. İnfaz Hakimliğinin 24/08/2016 tarihli ve 2016/6542 esas, 2016/6464 sayılı kararı sonrası, hükümlünün denetimli serbestlik tedbiri yükümlülüklerini ihlalde ısrar ettiğinden bahisle 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 105/A-6 maddesi uyarınca cezasının koşullu salıverilme tarihine kadar olan kısmının infazı için kapalı ceza infaz kurumuna gönderilmesi talebinin reddine, koşullu salıverme tarihinin karar tarihi itibariyle geçtiği anlaşıldığından cezanın denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak infazının devamına yer olmadığına, koşullu salıverme işlemlerinin İzmir Denetimle Serbestlik Müdürlüğü tarafından yapılmasına dair İzmir 2. İnfaz Hakimliğinin 02/05/2017 tarihli ve 2017/1898 esas, 2017/1900 sayılı kararına yönelik itirazın reddine ilişkin merci İzmir 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 10/05/2017 tarihli ve 2017/797 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 11/10/2017 gün ve 6516 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 18/10/2017 gün ve KYB. 2017-58232 sayılı ihbarnamesi ile dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, hükümlünün ceza infaz kurumuna alındıktan sonra, koşullu salıverilme tarihine kadar olan cezasının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına karar verilmesinin ardından, cezasını bu şekilde infaz ettiği esnada hükümlünün denetimli serbestlik tedbiri yükümlülüklerini ihlalde ısrar ettiğinden bahisle, 19/04/2017 tarihinde denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infaza ara verildiği, ara verme tarihi olan 19/04/2017 tarihi ile 01/05/2017 tarihi arasında denetimli serbestlik kararının fiilen infaz görmediği, infaz görmeyen sürelerin infaz görmüş gibi kabul edilerek koşullu salıverme süresinin dolduğunun kabul edilmesinde ve İnfaz Hakimliğince yalnızca hükümlünün mazeretinin kabulü veya reddi konusunda karar verilmesi gerekirken koşullu salıverme işlemlerine yönelik karar verilemeyeceği cihetle, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Hükmün konusuna, Yargıtay Kanunu"nun 14. maddesine ve Yargıtay Büyük Genel Kurulunun 20.01.2017 ve 2017/1 sayılı kararına göre, kanun yararına bozma istemine konu karar, koşullu salıverilme işleminden kaynaklanan karara ilişkin olup inceleme görevi Yargıtay Yüksek (1). Ceza Dairesine ait bulunduğundan Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın anılan daireye GÖNDERİLMESİNE, 23/10/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.