MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nın 158/1-j, 62, 52/2, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet (her iki sanık hakkında)

Nitelikli dolandırıcılık suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü,
7201 sayılı Tebligat Kanununun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanununun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanunun 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanununun 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin; sanık ..."in yokluğunda verilen 02/10/2013 tarihli hükmün tebliği için sanığın 24/08/2013 tarihli sorgusunda beyanı alınırken bildirmiş olduğu en son adresi esas alınarak doğrudan "MERNİS adresi" ibareleri ile çıkarılan ve Tebligat Kanununun 21/2. maddesi gereğince tebliğ edilmesinin usule aykırı olmasından dolayı yapılan tebligatın geçerli sayılamayacağı, bu nedenle sanık ..."in 26/11/2013 tarihli dilekçesi ile yaptığı temyiz talebinin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek bu husustaki tebliğnamedeki temyiz talebinin reddini içeren düşünceye iştirak edilmeyerek yapılan incelemede;
Sanık ...’in maddi sıkıntıda olması nedeniyle paraya ihtiyacı olduğu, borçları nedeniyle bankaların kendisine kredi vermeyeceğini bildiğinden kardeşinin eşi olan diğer sanık ... adına kredi alabilmek için Vakıfbank Üsküdar Şubesine başvurdukları, sanık ... gerçekte çalışmadığı halde RND Ses ve Görüntü isimli şirkette çalışıyormuş gibi şirket adına sahte düzenledikleri maaş belgesi fotokopisini yine imza sirküleri fotokopisini katılan bankaya ibraz ettikleri, bunun üzerine banka tarafından ..."e 8.500 TL bireysel kredi tahsis edildiği, bu şekilde sanıkların nitelikli dolandırıcılık suçunu işledikleri iddia olunan olayda;
5237 sayılı TCK"nın 158/1-j bendinde, dolandırıcılık suçunun, banka veya diğer kredi kurumlarınca tahsis edilmemesi gereken bir kredinin açılmasını sağlamak maksadıyla işlenmesi nitelikli hal olarak kabul edilmiştir. Bu suçun oluşabilmesi için, kredi elde eden kişinin banka veya diğer kredi kurumu görevlilerini hile ile aldatmış olması gerekir. Krediyi alan kişinin aldatıcı herhangi bir eylemi olmaksızın, sırf banka elemanlarının kendi görevlerini layıkıyla yerine getirmemeleri yüzünden bir kredi açılmışsa dolandırıcılıktan değil, şartları varsa bankacılık suçundan bahsedilebilir. 5411 sayılı “Bankacılık Kanunu’nun 3. maddesinde banka, 48. maddesinde ise kredinin tanımı yapılmıştır. Tahsis edilmemesi gereken bir kredinin açılmasını sağlama suçun konusudur. Kredinin tahsis edilmesinin gerekli olup olmadığı, kredi verecek kuruluşun mevzuatında öngörülen düzenlemeler çerçevesinde belirlenir.
Sanıkların aşamalarda ki savunmaları ile dosya kapsamından; sanık ..."un RND isimli şirkette çalıştığına dair sahte belge fotokopisi ve yine fotokopi imza sirküleri ile sanık ..."un kendisi adına kredi çektiği ve sanıkların borcu kabul etmiş olmaları, sanıkların katılan bankaya vermiş olduğu belgelerin fotokopi olup bu belgelerin gerçek olup olmadığını konusunda katılan banka tarafından denetim imkanının bulunması yine dosyada mevcut 27/04/2012 tarihli Katılan Banka Teftiş Kurulu raporunda krediyi veren katılan bankanın Üsküdar Şubesi görevlilerinin kredi kullanımı sırasında ibraz edilen belgelerin doğruluğunun araştırmadıkları ve beklenen dikkat ve özeni göstermeyerek basiretsiz şekilde banka mevzuatına aykırı olarak hareket ettiklerini belirtilmiş olması karşısında sanıkların katılan bankanın denetim imkanını ortadan kaldıracak hilelerinin bulunmaması nedeniyle sanıklara atılı nitelikli dolandırıcılık suçu yönünden beraatlerine hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkumiyetlerine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanıkların temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca, hükümlerin BOZULMASINA, 15/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.