Karşılıksız yararlanma - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/24367 Esas 2016/5353 Karar Sayılı İlamı

22. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/24367
Karar No: 2016/5353
Karar Tarihi: 07.04.2016

Karşılıksız yararlanma - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2015/24367 Esas 2016/5353 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık hakkında 2004 yılında işlediği hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak, 2012 yılında yürürlüğe giren kanun hükümlerine göre sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Karar temyiz edilmiş olsa da, uyarlama yargılamasına tabi olan kararın temyizi mümkün değildir.
Kanun maddeleri:
- 765 sayılı TCK'nın 492/7. maddesi (hırsızlık suçu)
- TCK'nın 163. maddesi (karşılıksız yararlanma suçu)
- 5252 sayılı Yasa (uyarlama yargılamasının ilkeleri)
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 98 ila 101. maddeleri (uyarlama yargılamasına tabi olan ilkeler)
- 5275 sayılı Yasanın 101/3. maddesi (uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararlara karşı başvurulabilecek itiraz yasa yolu)

22. Ceza Dairesi 2015/24367 E. , 2016/5353 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığına

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, kararın nitelik ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık hakkında 17/01/2004 suç tarihli eylemi nedeniyle, hırsızlık suçundan 765 sayılı TCK"nın 492/7. maddesi uyarınca mahkumiyetine dair 27/09/2008 tarihli hükmün, temyiz edilmeyerek 28/11/2008 kesinleşmesinden sonra, 05/07/2012 tarihinde yürürlüğe giren kanun hükümlerine göre uyarlama yapılması için dosyanın mahkemece ele alındığı ve değerlendirme sonucunda sanık hakkında TCK"nın 163. maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına kararı verilmesine dair verilen kararın katılan vekili tarafından süresinde temyiz edildiği belirlenerek yapılan incelemede;
Ayrıntısı Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 17.05.2011 gün, 66-96 sayılı kararında da açıklandığı gibi, 01 Haziran 2005 tarihinden sonra gerçekleştirilen yasa değişiklikleri nedeniyle uyarlama yargılamasının tabi olacağı ilkelerin 5252 sayılı Yasanın 9. maddesine göre değil, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun" un 98 ilâ 101. maddelerine göre belirlenmesi gerektiği, uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararlara karşı başvurulabilecek yasa yolunun ise 5275 sayılı Yasanın 101/3. maddesi uyarınca itiraz yasa yolu olduğu, bu kararların temyizi mümkün olmadığından, 5271 sayılı CMK"nın 264. maddesine göre de, kanun yolunun ve merciinin belirlenmesinde yanılma, başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, katılan vekilinin dilekçesi itiraz niteliğinde kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için dosyanın istem gibi incelenmeksizin mahalline İADESİNE, 07/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.