Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/14708 Esas 2016/12725 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-2-b, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine ancak;
1- Sanığın, atılı suçu işlediğinin kabulüyle, yapılan yargılama sonucunda TCK 89/1 maddesi uyarınca temel ceza tayin edilirken, TCK 61/3 maddesine aykırı şekilde, suçun bilinçli taksir ile işlendiği ve katılanın nitelikli şekilde yaralandığı değerlendirmesi yapılarak temel cezanın üst sınıra yakın tayin edilmesi suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
2-Mahkemece, olayda bilinçli taksirin unsurlarının oluştuğunun kabul edilmesine rağmen TCK"nın 61/2. maddesine uygun olarak, TCK"nın 22/3. maddesi hükmünün, aynı Kanunun 89/1. maddesi gereğince temel ceza belirlendikten sonra uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
3-Sanığa tayin edilen temel cezadan TCK"nın 22/3. maddesi gereğince yapılan artırımdan sonra, katılanın vücudunda kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı gözetilerek TCK"nın 89/1-2-b maddesi gereğince arttırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
4-Sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının ödenmemesi halinde TCK’nın 52/4.maddesi gereğince ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceği ihtaratının yapılmaması,
5- Sanık hakkında tayin olunan gün adli para cezasının, gün para hesabının yapıldığı sırada hesap hatası yapılarak 9000-TL adli para cezası yerine 9500- TL adli para cezasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları belirtilen nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün belirtilen sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 16/11/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.