MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma, güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Sanık ... hakkında: TCK.nın 155/2, 62/1, 52/2, 51, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet
Sanık ... hakkında TCK.nın 155/1, 62/1, 52/2, 51, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanık ..."in, güveni kötüye kullanma suçundan sanık ..."in mahkumiyetine ilişkin hükümler, katılan vekili, sanık ... müdafii ve sanık ... tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan ..."nin, Yapı Kredi Bankasına para nakli hizmeti verdiği, sanık ...’in bu şirkette tahsildar olarak, sanık ...’in ise güvenlik görevlisi olarak çalıştığı, olay günü Yapı Kredi Bankasının farklı ATM’lerinden toplam 13 torba halinde paraları aldıkları, daha sonra bu torbaları Yapı Kredi Bankasının Levent"teki Genel Müdürlük binasında bulunan ana kasasına teslim ederken 11 adet torbayı teslim edip Küçükköy"deki ATM’ lerden aldıkları ve içerisinde toplam 96000 TL para bulunan iki torbayı teslim etmediklerinin iddia edildiği somut olayda,
Dosya kapsamında toplanan delillere göre sanıkların üzerlerine atılı eylemi gerçekleştirdiklerinin sabit olduğuna ilişkin mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık ... müdafii ve sanık ..."in sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sanıkların, üzerlerine atılı eylemi iştirak halinde işledikleri kabul edilmesi karşısında, sanık ..."in eyleminin de TCK"nın 155/2. maddesinde düzenlenen "hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma" suçunu oluşturduğu gözetilmeden, sanığın güvenlik görevlisi olup para tahsil etme yetkisi olmadığı gerekçesiyle "güveni kötüye kullanma" suçundan hüküm kurulması,
2- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 18.06.2013 tarih ve 2012/15-1351-2013/328 E-K sayılı ilamında da vurgulandığı üzere, kanun koyucu, cezanın kişiselleştirilmesinin sağlanması bakımından hâkime somut olayın özellikleri ve işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı bir şekilde gerekçesini de göstererek iki sınır arasında temel cezayı belirleme yetki ve görevini yüklemiştir. Ancak, hâkimin temel cezayı belirlerken dayandığı gerekçe, bu düzenlemelere uygun olarak; suçun işleniş biçimi, suçun işlenmesinde kullanılan araçlar, suçun işlendiği zaman ve yer, suç konusunun önem ve değeri, meydana gelen zarar veya tehlikenin ağırlığı, failin kast veya taksire dayalı kusurunun ağırlığı, güttüğü amaç ve saik ile dosya içeriğine yansıyan bilgi ve belgelerin isabetli biçimde değerlendirildiğini gösterir biçimde yasal ve yeterli olmalıdır. Bu açıklamalar ışığında, katılan şirketten elde edilen menfaat miktarı göz önünde bulundurularak, hüküm kurulurken, TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde takdir hakkının kullanılması suretiyle alt ve üst sınırlar arasında bir belirleme yapılması gerekirken, 5237 sayılı TCK"nın 61. maddesinde sayılan kriterler esas alınmadan, hak ve nesafet kuralları ile orantılılık ilkesine uygun olarak cezanın alt sınırdan uzaklaşılmak suretiyle tayin edilmesi gerekirken yazılı şekilde eksik cezaya hükmolunması,
3- 5237 sayılı TCK’nın 53/4. maddesi gereğince, kısa süreli hapis cezaları ertelenen sanıklar hakkında 5237 sayılı aynı Kanunun 53/1 maddesi maddesinde gösterilen hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenle 5320 sayılı Kanun"un 8/1.maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.