Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/8702 Esas 2016/12717 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-3-a-b-e , 22/3, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sanığın olayda kusurunun bulunmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık ..."nin ortağı ve yetkili müdürü olduğu şirket ile temyize gelmeyen sanık ..."in sahibi olduğu şirket arasında imzalanan sözleşme gereğince, olay mahallinde maden çıkarma faaliyetinde bulundukları, katılanın, temyize gelmeyen sanık ..."in işçisi olarak madende çalışmaya başladığı, olay günü, çalışmaların devam ettiği sırada tavandan taş kütlesinin katılanın beline düşmesi sonucu katılanın nitelikli şekilde yaralandığı olayda; sanık ..."nin ve temyize gelmeyen sanık ..."in mahkumiyetlerine hükmedilmiş ise de, sanığın üzerine atılı taksirle yaralama suçunun TCK"nın 89. maddesinde hükme bağlandığı ve aynı maddenin 5. fıkrası gereğince 1. fıkrası kapsamı dışında bulunan bilinçli taksir hali hariç şikayete tabi olduğu, katılanın savcı huzurunda 06.06.2008 tarihinde verdiği ifadesinde, ocak sahibi kişiler hakkında ceza hukuku açısından şikayetinin olmadığını beyan etmesi ve dosya içeriği itibariyle de bilinçli taksirin koşullarının bulunmadığının anlaşılması karşısında; şikayet yokluğu nedeniyle TCK’nın 89/5. ve CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca düşme kararı verilmesi gerektiği gözetilemeksizin, yazılı şekilde mahkumiyet hükmü tesisi
Kabule göre de;
TCK"nın 89/1. maddesindeki ""Taksirle başkasının vücuduna acı veren veya sağlığının yada algılama yeteneğinin bozulmasına neden olan kişi üç aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezası ile cezalandırılır"" şeklindeki düzenleme ile hapis veya adli para cezasının seçimlilik olarak öngörülmüş olması karşısında, sanık hakkında hem adli para cezasına hem de hapis cezasına hükmedilmesi,




Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 16/11/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.