Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8321 Esas 2022/462 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Antalya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nce verilen 23.10.2018 gün ve 2017/295 - 2018/700 sayılı kararı onayan Daire'nin 14.10.2020 gün ve 2020/3290 - 2020/4089 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili tarafından davalı aleyhine 8 adet senede dayalı toplam 800.000-Alman Mark'ı alacağının tahsili için TL üzerinden 1995 yılında icra takibi yapıldığını, davalının da müvekkili hakkında 1 adet senede dayalı olarak 100.000-Alman markı alacağının fiili ödeme anındaki döviz kuru üzerinden tahsili için 2004 yılında takip yaptığını, enflasyon göz önüne alındığında, davalının alacağı ile müvekkilinin alacağının aynı değeri bulduğu, bunun MK 2. maddeye aykırı olduğu, dar yetkili icra mahkemesinde hiç incelenmeyen takas hususu nedeniyle işbu davayı açtıklarını belirterek, öncelikle takas nedeniyle bahse konu icra dosyasından dolayı davalıya borçlu olmadıklarının tespitine, kabul edilmediği takdirde %10 reeskont faizi şeklindeki fahiş faiz talebinin düşürülmesine ve davalı aleyhine %40' dan aşağı olmamak üzere kötüniyet tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, aynı konuda kesinleşmiş mahkeme kararı bulunduğunu beyanla, davanın reddine ve davacı aleyhine %40' dan az olmamak üzere kötüniyet tazminatına karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre, davanın kabulü ile davacının Antalya 2. İcra Müdürlüğü'nün 2004/9927 esas sayılı takip dosyası nedeniyle davalı takip alacaklısına borçlu olmadığının tespitine dair verilen karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizce onanmıştır.
Davalı vekili bu kez karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 55,00 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davalıdan alınarak Hazine'ye gelir kaydedilmesine, 20/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.