Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2014/26744 Esas 2016/1193 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : İş Mahkemesi
Tarihi : 24.10.2014



Dava, Kurum"un sosyal güvenlik destek primi tahakkuk işleminin iptaliyle Kuruma borçlu olmadığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilâmında belirtilen gerekçelerle, davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı asil ve davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
5434 sayılı Kanun hükümlerine göre yaşlılık aylığı aldığını söyleyen davacının, 6111 sayılı Yasa kapsamında 11.04.2011 tarihli başvurusu ile 15.06.2003-31.08.2008 tarihleri arası yaz dönemlerinde yaklaşık iki-üç ay arası kamp işletmeciliği faaliyeti nedeniyle vergi kaydına istinaden sosyal güvenlik destek pirimi tahakkuk ve tahsil işlemlerinin yapıldığı, ancak Kurum"un 09.09.2013 tarihli işlemi ile 02.08.2003-28.02.2012 tarihleri arası kesintisiz vergi kaydı olduğu gerekçesi ile yeniden sosyal güvenlik destek primi tahakkuk işleminin yapıldığı, davacının iş bu dava ile Kurum"un sosyal güvenlik destek primi tahakkuk işleminin iptaliyle Kurum"a borçlu olmadığının tespitini istediği, Mahkemece, 02.08.2003-28.02.2012 döneminde davacının kesintisiz vergi kaydı olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verdiği anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanaklarından olan 1479 sayılı Kanunun “Sosyal güvenlik destek primi” başlığını taşıyan Ek 20/3. maddesinde, diğer sosyal güvenlik kanunlarına göre yaşlılık aylığı bağlananlardan, 24. maddenin (I) numaralı bendinde belirtilen kapsamda çalışmaya başlayanların, çalışmaya başladıkları ayı izleyen ay başından itibaren, çalışmalarının sona erdiği ay dahil sosyal güvenlik destek primi ödeyecekleri, sosyal güvenlik destek primi ödemesi gerekenlerin Kurum"a  yazılı  bildirimde bulunmak zorunda oldukları, bildirimde bulunmayanlar ile Kurumca belirlenemeyenlerden sosyal güvenlik destek priminin hesaplanarak tahsil edileceği açıklanmıştır.
Diğer taraftan 5510 sayılı Kanunun 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren “Sosyal güvenlik destek primine ilişkin geçiş hükümleri” başlıklı Geçici 14/1. maddesinde, bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce sigortalı olanların, vazife malûllük, malûllük ve yaşlılık veya emekli aylığı bağlananlar ve bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihte sosyal güvenlik destek primi ödeyerek çalışmaya devam edenler hakkında sosyal güvenlik destek primine tabi olma bakımından bu Kanunla yürürlükten kaldırılan ilgili kanun hükümlerinin uygulanmasına devam edileceği belirtilmiştir.
Hâl böyle olunca, davacının geçici olarak faaliyet göstermediği dönemlerde sosyal güvenlik destek primi yükümlüsü olamayacağı gözetilerek, 1479 sayılı Kanunun 24. maddenin (I) numaralı bendinde belirtilen kapsamda davacının kendi nam ve hesabına çalışmasının bulunup bulunmadığı tereddüde yer vermeyecek şekilde belirlenerek, varılacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme sonucu, yazılı şekilde hüküm kurulması, usûl ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davacı asil ve davalı Kurum avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istem hâlinde davacıya iadesine, 08.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.