Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/4218 Esas 2022/469 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Mersin 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 19.02.2020 tarih ve 2019/214 E. - 2020/122 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava konusu meblağ 40.415.- TL'nin altında bulunduğundan 6100 sayılı Kanun'un geçici 3/2. maddesi delaletiyle uygulanması gereken HUMK 3156 sayılı Kanunla değişik 438. maddesi gereğince duruşma isteğinin reddiyle incelemenin dosya üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı asil, hakkındaki takibe konu toplam 25.000.- TL bedelindeki iki adet senedin teminat senedi olduğunu, bahsi geçen senetler için davalıya mal verdiğini, dava dosyasına sunmuş olduğu mal teslim fişlerinden de anlaşılacağı üzere malları teslim ettiğini ve dolayısıyla borcunu ödemiş olduğunu ileri sürerek icra takibine konu senetlerden dolayı davalıya borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin komisyoncu, davacının ise müstahsil olduğunu, müvekkilinin davacıya sebze ve meyve üretmesi için nakit para verdiğini, karşılığında söz konusu senetleri aldığını, müstahsil davacının mal teslim etmesi halinde satış bedellerinden avans verilen parayı müvekkilinin tahsil ettiğini, davacının getirmiş olduğu malların cari hesaptan düşümünün yapıldığını ve davacının müvekkiline 25.573.- TL borçlu olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davalının isticvabında mükerrer olduğunu beyan etmiş olduğu 29.11.2011 tarihli belge nedeniyle davacıdan mal teslim almadığını kanıtlaması gerektiği, davalıya bu hususta ispat imkanı tanındığı, tarafların talebi doğrultusunda Tarsus Hal Müdürlüğü'ne müzekkere yazıldığı, cevabi müzekkerede davacıdan davalıya mal teslim edildiğine dair herhangi bir kaydın yer almadığının bildirildiği, öte yandan dosya kapsamında sunulan beyanlar nazara alındığında davacının 10.06.2014 tarihli dilekçesinde davalıya göndermiş olduğu malların davalının iş yerindeki muhasebe kayıtlarında yer aldığını beyan ettiği, davalının cari hesap kayıtları uyarınca 29.11.2011 tarihli bir teslimat bulunmadığı, davacının dava dilekçesi ekinde sunduğu mal teslim pusulasındaki ürünlerin kayıtlı olduğunun görüldüğü dinlenen tanık beyanları da nazara alınarak 29.11.2019 tarihli belgenin mükerrer olduğu ve davacıdan mal teslim almadığının davalı tarafından kanıtlanmış olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava takibe konu senetler nedeniyle borçlu olunmadığının tespiti istemine ilişkindir.
Yargıtay (Kapatılan) 19. Hukuk Dairesi’nin 22.03.2007 tarihli bozma kararında ispat yükünün davalıda olduğu ve davalının 29.11.2011 tarihli belgenin mükerrer olduğunu ispatlaması gerektiğine işaret etmiştir. Yerel mahkemece Tarsus Hal Müdürlüğü'ne yazılan müzekkere cevabında 29.11.2011 tarihinde mal girişi olmadığı belirtilmiş ise de, yine aynı yazıda 13.11.2011 ve 15.11.2011 tarihlerinde de hale herhangi bir mal girişinin olmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle hale mal girişi olmadığının belirlenmesi dosya kapsamına göre tek başına 29.11.2011 tarihli belgenin mükerrer düzenlendiği sonucunu ortaya koymaz.
Bu durum karşısında bozma kapsamı göz önüne alındığında 29.11.2011 tarihli belgenin mükerrer olmadığı anlaşılmakla davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken yetersiz gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 20/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.