Müşteki şüphelilerden .... hakkında basit cinsel saldırı, ... hakkında iftira suçlarından yapılan soruşturma evresi sonucunda Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığınca verilen 2013/35239 soruşturma ve 2014/898 karar sayılı kovuşturmaya yer olmadığına dair 24.01.2014 tarihli karara karşı yapılan itirazın şüpheli ... ... hakkında verilen basit cinsel saldırı suçu yönünden kabulüne, ... hakkında verilen iftira suçu yönünden ise reddine ilişkin Batman 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 07.04.2014 gün ve 2014/329 D.iş sayılı Kararının;
Dosya kapsamına göre, şüpheli ... ...’ın üzerine atılı basit cinsel saldırı suçunu işlediğine dair soyut iddia dışında delil bulunmaması, kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildikten sonra İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesinden alınan müşteki ...’nun sağlığının ve algılama yeteneğinin basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek düzeyde bozulduğuna ilişkin 19.02.2014 tarihli raporun Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığının talebi üzerine düzenlenen bir rapor olmaması, bahse konu raporun soruşturma dosyasındaki bilgi ve beyanlar ile birlikte değerlendirilmeden tek taraflı olarak müştekinin beyanı doğrultusunda düzenlenmiş olması karşısında, basit cinsel saldırı suçu yönünden itirazın reddi yerine, yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı CMK.nın 309. maddesi gereğince bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 05.09.2014 gün ve 94660652-105-21-7757-2014-16901/57335 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla gereği düşünüldü:
Şüpheli ... ... hakkında basit cinsel saldırı suçundan yapılan soruşturma sonunda Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığınca delil yokluğu nedeniyle 24.01.2014 tarihinde kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiği, bu karardan sonra mağdurenin müracaatı üzerine düzenlenen İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesinin 19.02.2014 tarihli raporunda ise yaşadığı olaylara bağlı olarak mağdurede travma sonrası stres bozukluğu geliştiğinin bildirildiği ve bu raporunda eklenerek mağdure vekili tarafından kovuşturmaya yer olmadığına dair karara süresinde itiraz edilmesi üzerine merciince itirazın kabulüne karar verildiği,
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 62 ilâ 73. maddeleri arasında bilirkişi incelemesine ilişkin hükümlere yer verilip, anılan Kanun"un 63"üncü maddesi uyarınca soruşturma evresinde Cumhuriyet savcısı veya hâkim, kovuşturma evresinde de mahkeme tarafından bilirkişi tayin edilebileceğinin, aynı Kanun"un 67"nci maddesinin son fıkrasında ise bilirkişi dışında "Cumhuriyet savcısı, katılan, vekili, şüpheli veya sanık müdafii veya kanunî temsilcisi tarafından, yargılama konusu olayla ilgili olarak veya bilirkişi raporunun hazırlanmasında değerlendirilmek üzere ya da bilirkişi raporu hakkında, uzmanından bilimsel mütalaa" alınabileceğinin belirtildiği,
5271 sayılı CMK hükümleri nazara alındığında mağdure hakkında düzenlenen 19.02.2014 tarihli raporun ceza muhakemesi hukuku bakımından bir bilirkişi raporu olmayıp, bir uzman görüşü niteliğinde bulunduğu, soruşturma evresinin yürütülmesinden bağımsız olarak alınan ve itiraz merciine sunulmuş olan bu raporun soruşturmayı yürütmeye yetkili merciler tarafından hukukî bir değerlendirmeye tâbi tutulmadığı gibi esasen mağdurenin ruh sağlığının bozulmasının tek başına cinsel saldırı ya da cinsel istismar suçunun işlendiğine dair delil de oluşturmayacağının ancak sözü edilen uzman görüşü dışındaki delillerin de 5271 sayılı Kanunun 170/2. maddesi kapsamında kamu davası açılması için yeterli şüphe oluşturduğunun anlaşılması karşısında, Batman 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 07.04.2014 gün ve 2014/329 D.iş sayılı Kararı usul ve kanuna uygun olup kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görülmediğinden talebin REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.