Mahkemesi :İş Mahkemesi
No : 2018/320-2019/243

Dava, 3201 sayılı Yasa kapsamında 4/1-b uyarınca yaptığı 2300 günlük borçlanmanın 15.10.1975-5.3.1982 tarihleri arasına, 4/1-a uyarınca yaptığı 1300 günlük borçlanmanın 6.3.1982-15.10.1985 tarihleri arasına mal edilmesi ve yaşlılık aylığı bağlanması istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Mahkemece uyulan bozma ilamında “...Somut olayda, Yurt içinde 11.7.2013-27.7.2013 tarihleri arası 4/1-a kapsamında 17 gün hizmeti bulunan davacının, yurtdışı borçlanmalarının 28.3.1993-17.10.1999 ve 6.3.1982-15.10.1985 mal edilmesine ilişkin kurum işlemi yukarıda belirtilen yasal mevzuat gereğince yerinde olup mevcut duruma göre 2829 sayılı Yasa kapsamında son 7 yıl hizmeti 4/1-b kapsamında bulunması sebebiyle tahsis koşullarının 1479 sayılı Yasanın geçici 10. maddesi hükümleri doğrultusunda değerlendirme yapılarak sonucuna göre karar verilmesi...” gerektiği belirtilmiştir.
Yurt içinde 11.7.2013-27.7.2013 tarihleri arası 4/1-a kapsamında 17 gün hizmeti bulunan davacının, 25.5.2011 tarihli borçlanmanın, kurumca 4/1-b kapsamında kabul edilerek 2300 günün 28.3.1993-17.10.1999 tarihleri arasına mal edildiği, 12.8.2013 tarihli borçlanmanın kurumca 4/1-a kapsamında kabul edilerek 1300 günün 6.3.1982-15.10.1985 mal edildiği, 9.9.2014 tarihli tahsis talebinin reddi üzerine, 3201 sayılı Yasa kapsamında 4/1-b uyarınca yaptığı 2300 günlük borçlanmanın 15.10.1975-5.3.1982 tarihleri arasına, 4/1-a uyarınca yaptığı 1300 günlük borçlanmanın 6.3.1982-15.10.1985 tarihleri arasına mal edilmesi ve yaşlılık aylığı bağlanması istemine ilişkin eldeki davanın açıldığı Mahkemece, bilirkişi raporu doğrultusunda aylığın 4/1-a kapsamında değerlendirilerek isteğin kısmen kabulüne karar verildiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece, bozma gereği yerine getirilmeksizin karar verildiği anlaşılmaktadır.
Yurt Dışında Bulunan Türk Vatandaşlarının Yurt Dışında Geçen Sürelerinin Sosyal Güvenlikleri Bakımından Değerlendirilmesi Hakkındaki 3201 sayılı Kanunun “Amaç ve kapsam” başlığını taşıyan 1’inci maddesinde; 18 yaşını doldurmuş Türk vatandaşları ile doğumla Türk vatandaşı olup da çıkma izni almak suretiyle Türk vatandaşlığını kaybedenlerin yurt dışında geçen ve belgelendirilen sigortalılık süreleri ve bu süreleri arasında veya sonunda her birinde bir yıla kadar olan işsizlik süreleri ile yurt dışında ev kadını olarak geçen sürelerin, Kanunda belirtilen sosyal güvenlik kuruluşlarına prim ödenmemiş olması ve istekleri hâlinde, bu Kanun hükümlerine göre sosyal güvenlikleri bakımından değerlendirileceğini hüküm altına almıştır.
3201 sayılı Yasanın, 17/04/2008 tarih ve 5754 sayılı Yasanın 79. maddesi ile değişik “Süre tespiti ve sigortalılığın başlangıcı” başlıklı 5. maddesi ise “Yurt dışındaki sigortalılık sürelerinin tespitinde, bunu belirten ve istek sahibinin ibraz edeceği ispatlayıcı belgelerde kayıtlı bulunan tarihler arasındaki son tarihten geriye doğru olmak üzere gün sayıları esas alınır, bu tespitte 1 yıl 360 gün, 1 ay 30 gün hesaplanır.
Sosyal güvenlik kanunlarına tabi hizmetleri olanların, borçlandıkları gün sayısı, prim ödeme gün sayıları ile ilgili hizmetlerine katılır. Sigortalılığın başlangıç tarihinden önceki süreler borçlanılmış ise, sigortalılığın başlangıç tarihi, borçlanılan gün sayısı kadar geriye götürülür.
Sosyal güvenlik kuruluşlarına tabi hizmeti bulunmayan istek sahiplerinin sigortalılıklarının başlangıç tarihi, borçlarını tamamen ödedikleri tarihten borçlanılan gün sayısı kadar geriye götürülen tarihtir…” hükmünü içermekte olup; yasanın anılan açık hükmü karşısında, 3201 sayılı Yasa kapsamında yapılan yurtdışı hizmet borçlanmalarında esas alınan yurt dışındaki sigortalılık sürelerinin, yasanın 5.madde hükmü uyarınca, ispatlayıcı belgelerde kayıtlı bulunan tarihler arasındaki son tarihten geriye doğru olmak üzere belirlenmesi; giderek, belirlenen ve borçlanılan bu süreler üzerinden yaşlılık aylığı bağlanması gerekecektir.
Mahkemece, önceki bozma ilamı dikkate alınarak, 2829 sayılı Yasa kapsamında son 7 yıl hizmeti 4/1-b kapsamında bulunması sebebiyle tahsis koşullarının 1479 sayılı Yasanın geçici 10. maddesi hükümleri doğrultusunda değerlendirme yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular dikkate alınmaksızın, eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, taraf vekilerrinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli hüküm bozulmalıdır
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istem halinde davacıya iadesine, 1.4.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.