Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6606 Esas 2022/576 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 22. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 12. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 14.11.2019 tarih ve 2018/618 E. - 2019/1148 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi'nce verilen 06.07.2020 tarih ve 2020/248 E. - 2020/796 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili tarafından davalıya 01.06.2018 tarihli, E Serisi, 43281 sıra numaralı 84.000,00 TL miktarlı ve 20.06.2018 tarihli, E Serisi, 043285 sıra numaralı ve 88.443,00 TL miktarlı faturalara konu emtiların satılarak teslim edildiğini, davalı tarafından da faturalara konu emtia bedellerinin ödendiğini, davalının söz konusu faturaları yapılan tüm şifahi uyarılara ve yasal zorunluluğa rağmen kayıtlarına işlemediğini belirterek müvekkilinin fatura bedelleri olan 172.443,00 TL'den davalıya borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacı şirketin vergi incelemesinin bitmesi durumunda faturaların deftere kayıt edileceğini, sonuçta iki taraf arasında borç alacak bakiyesi olmadığından davacının bu davayı açmada bir yararının olmadığını bildirerek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre; davalı yanın dava konusu ticari ilişkiyi inkar etmediği gibi davacı tarafın kabulünde olduğu ve bilirkişi raporuyla tespit edildiği üzere faturalara konu mal teslimi karşılığı ödeme yapıldığı hususunun tarafların kabulünde olduğu gerekçesiyle davanın hukuki yarar yokluğu nedeni ile reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesinde; 04.06.2018 tarihli 84.000,00 TL, 20.06.2018 tarihli 88.443,04 TL olmak üzere toplam bedeli 172.443,04 TL olan 2 adet faturanın davacı tarafça davalıya demir satışı ve teslimi nedeniyle düzenlendiği, davalının ise 172.443,04 TL tutarında demiri teslim aldığı halde, bu iki faturayı kendi defterlerinde davacın alacağına kayıt etmesi gerekirken, kayıt etmediği, bununla birlikte davalının, dava konusu iki fatura bedelinin tamamını (172.443,04 TL) davacıya ödemiş olduğu hususu taraflar arasında ihtilafsız olup, davadan önce davalı yanca davacıya avans ödemesi yapıldığı ve mal teslim edilmediği gerekçesiyle herhangi bir ihtar, ihbar, icra takibi vs. gibi bir işlem yapılmadığı anlaşılmış olup, bu durumda davacının menfi tespit davası açmakta hukuki yararı bulunmamadığından mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 24/01/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.