Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2633 Esas 2020/2411 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : Sanıklar hakkında tefecilik suçundan ayrı ayrı mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklar müdafiinin temyiz talebinin müvekkilleri hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine, katılan vekilinin temyiz talebinin ise vekalet ücretine yönelik olduğu gözetilerek yapılan incelemede;
1-Sanık ... hakkında tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığa yüklenen tefecilik suçunun 5237 sayılı TCK"nın 257/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 12 yıllık ilaveli dava zaman aşımı süresine tabi olduğu, suç tarihi olan 01/10/2007 ile temyiz inceleme günü arasında bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE,
2-Sanıklar ... ve ... hakkında tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık ... hakkında adli sicil kaydında yer alan Sungurlu (Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesinin 2008/287 Esas sayılı dosyasında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın ele alınması yönünden CMK"nın 231/11.maddesi gereğince ilgili mahkemeye ihbarda bulunulması ile dosya kapsamında adli emanette bulunan sanıklara ait emanet eşyaları hakkında mahkemesince her zaman bir karar verilmesi mümkün görülmüş, sanıklar hakkında TCK"nın 53/1. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararı doğrultusunda uygulanması hususunun infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüş, hükmolunan hapis cezasının sonuç olarak 2 yıl 1 ay yerine 1 yıl 13 ay olarak eksik belirlenmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni olarak görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanıklar hakkında mahkumiyet hükmü kurulmuş olması karşısında, kamu davasında kendisini vekille temsil ettiren katılan lehine hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca maktu vekalet ücretine karar verilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasına “Katılan Hazine kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre takdir edilen 1.500 TL maktu vekalet ücretinin sanıklardan eşit oranda alınarak katılana verilmesine,” ibaresinin eklenmesi suretiyle eleştirilen hususlar dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA 02/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.