Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7006 Esas 2022/553 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce bozmaya uyularak davanın kısmen kabulüne dair verilen 08.07.2020 tarih ve 2020/674 E. - 2020/601 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin, “Casa” esas unsurlu markalarının sahibi olduğunu, davalı şahısça yapılan 2012/98609 sayılı, “ CASATİ MOBİLYA VE İÇ MİMARLIK” ibareli marka başvurusuna, iltibas, tanınmışlık ve kötü niyet vakıalarına dayalı olarak yapmış oldukları itirazın nihai olarak TPMK YİDK tarafından reddedildiğini ileri sürerek, davaya konu YİDK kararının iptaline ve başvuruya konu markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı şahıs vekili, "CASA" ibaresinin "ev" anlamına gelen vasıf bildiri ve ayırt ediciliği düşük seviyede bir kelime olduğunu, davacının "CASA" ibaresini tekeli altına almaya çalıştığını, müvekkilinin "BABY CASATİ" ibareli 35.sınıf hizmetleri içeren 09.02.2012/12967 sayılı markasının tescilli bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince iddia,savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacı şirketin 1992 yılından bu yana mobilyacılıkla ilgili sektörde "CASA" ibareli seri markalarla ticarî faaliyette bulunduğu, sektörde belli bir bilinirlik elde ettiği, davacının "CASA" ibareli markalarının tescilli ve korunmalarının zorunlu olduğu, başka bir ifadeyle "CASA" ibaresinin mobilyacılıkla ilgili sektörde genel kullanım olan vasıf bildirici, jenerik veya harcıalem bir ibare olarak kabulünün mümkün olmadığı, davacının markalarının "CASA" ibare ve biçimli oldukları, markalardaki asıl ve ayırt edici unsurun "CASA" ibaresinden oluştuğu, davalı başvurusunun konusu olan işaretin asıl ve ayırt edici unsurlarından birinin de "CASATİ" sözcüğü tarafından temsil olunduğu, "CASATİ" ibaresinin "CASA" ibaresine "Tİ" ekinin eklenmesiyle oluşturulduğu, ancak "Tİ" ekinin ayırt edicilikte yeterli farklılık yaratmadığı, bu farklılığın görsel, (varsa) anlamsal ve sescil olarak iki işaret arasında var olan seri içerisine girme ve genel izleminden doğan benzerliğin etkilerini geri plâna atmaya elverişli olmadığı, başvuru kapsamında yer alan 35/3.sınıftaki "açık artırma düzenlenmesi ve gerçekleştirilmesi hizmetleri," ile 35/6.sınıftaki hizmetlerin tamamının davacı markalarının kapsamında aynen yer aldığı, her ne kadar bilirkişi raporunda "arı kovanları, suni petekler ve petek çıtaları, heykeller, biblolar" ürünlerinin aynı tür olmadığı ifade edilmiş ise de, davacının markalarının kapsamı tetkik edildiğinde, anılan ürünlerin davacının markalarının kapsamında aynen yer aldığı, başvuru konusu işaretin anılan ürünlerin satışına ilişkin mağazacılık hizmeti olduğu, bu sebeple bilirkişinin görüşlerine bu yönden iştirak edilmediği, buna karşın 35.sınıfta yer alan diğer hizmetlerin davacının markalarında yer almadığı, anılan bu hizmetlerin ayrı dağıtım kanallarından geçtikleri, ayrı işyerlerinde sunuldukları, birbirleri yerine ikamet edilme ve rekabet etme olanaklarının bulunmadığı, esasen bu hizmetlerin profesyonellere hitap ettiği, bu nedenle aynı tür sayılmalarının mümkün bulunmadığı, davacının "CASA" biçimindeki markalarının mobilyacılık sektöründe belli bir tanınmışlık yahut bilinirlik elde etmiş olduğu, ancak 556 sayılı HKH.'nın 8/4. maddesi koşullarının davacı yararına oluştuğu yönünde kanaat de elde edilmediği, davalının kendisine kazanılmış hak sağladığını iddia ettiği 2012/12967 sayılı markasının, işbu başvuru konusu işaretten farklı olduğu, zira anılan markanın "Baby Casati" esas ve ayırt edici unsurlu olduğu, başvuru konusu işarette ise "Baby" ibaresinin yer almadığı, öte yandan anılan markanın 18.12.2012 tarihinde tescil edildiği, oysa yargılama konusu başvurunun 27.11.2012 tarihli olduğu, dolayısıyla yargılama konusu başvuru tarihinde davacının tescilli bir markasının olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, davalı TPMK YİDK'nın 2015/M-5714 sayılı kararının, 35/3.sınıftaki açık artırma düzenlenmesi ve gerçekleştirilmesi hizmetleri, ve 35/6.sınıftaki kararda ayrı ayrı gösterilen hizmetler bakımından iptaline, marka henüz tescil edilmediğinden hükümsüzlük istemi hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Karara karşı davalı şahıs vekili ve davalı kurum vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, somut uyuşmazlıkta Yargıtay bozma ilamında da belirtildiği gibi dava konusu marka tescil başvurusunda 35/3. sınıfta yer alan, “Açık artırma düzenlenmesi ve gerçekleştirilmesi” hizmetlerinin, mesnet markalardaki 35/6. sınıfta yer alan mağazacılık ve perakendecilik hizmetleriyle benzer nitelikte olduğu ve 556 sayılı KHK'nın 8/1-b maddesi anlamında iltibas tehlikesi doğuracağı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, davalı TPMK YİDK'nın 2015/M-5714 sayılı kararının, 35/3. sınıftaki "açık artırma düzenlenmesi ve gerçekleştirilmesi hizmetleri," ile 35/6. sınıftaki "müşterilerin malları elverişli bir şekilde görmesi ve satın alması için çeşitli malların değerli madenlerden olanlar dahil çatallar, kaşıklar, bıçaklar ve kesme, doğrama, soyma amaçlı elektrikli olmayan kesici mutfak aletleri, traş, epilasyon, manikür, pedikür, güzellik amaçlı kişisel bakım için kullanılan bu sınıfa dahil alet ve cihazlar, (elektrikli saç düzleştiricileri ve kıvırıcıları, makaslar dahil). Elektrikli-elektriksiz buharlı ütüler. Yapıldıkları maddelere ve malzemelere bakılmaksızın mobilyalar (elbise askıları-ayaklı veya sabitlenenler dahil). Yatak şilteleri, yastıklar, tıbbi amaçlı olmayan havalı yataklar ve yastıklar, kampçılar için uyku tulumları, deniz yatakları. Aynalar. Bebekler için ana kucakları, parmaklıklı oyun parkları (iç mekanlar için), bebek beşikleri, yürüteçler. Ahşap veya sentetik malzemeden mamul panolar, resimler, tablolar için çerçeveler, kimlik kartları, künyeler, isimlikler, etiketler. Ahşap veya sentetik malzemeden mamul ambalaj, nakliye ve depolama amaçlı variller, fıçılar, bidonlar, hazneler (deporlar), kutular, ambalaj kapları, nakliye amaçlı konteynerler, sandıklar, taşıma paletleri, bunlarla birlikte kullanılan kapaklar. Ahşap ve sentetik malzemelerden mamul hırdavat (nalburiye) eşyası, mobilya bağlantıları, açma kapama tertibatları. Tahta, mum, balmumu, plastik veya alçıdan mamul bu sınıfa dahil süs ve dekorasyon eşyaları. Sepetler, balıkçı sepetleri. Ev hayvanları için kulübeler, yuvalar yataklar. Ahşap veya sentetik malzemeden mamul portatif merdivenler, hareketli merdivenler. Bambu perdeler, stor perdeler, şerit perdeler, dekorasyon amaçlı boncuklu perdeler; perde kopçaları, perde halkaları, perde kancaları, perde çubukları. Dokunmuş veya dokunmamış kumaşlar. Ev tekstil ürünleri ( bayraklar, flamalar, mendiller dahil), arı kovanları, suni petekler ve petek çıtaları, heykeller, biblolar mallarının bir araya getirilmesi hizmetleri (belirtilen hizmetler perakende, toptan satış mağazaları, elektronik ortamlar, katalog ve benzeri diğer yöntemler ile sağlanabilir)" bakımından iptaline,hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmiştir.
Karara karşı davalı şahıs vekili ve davalı kurum vekilince temyiz kanun yoluna başvurulmuştur.
Dosyadaki yazılara, Bölge Adliye Mahkemesince uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı şahıs vekili ve davalı kurum vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı şahıs vekili ve davalı kurum vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, istek halinde aşağıda yazılı 28,10 TL harcın temyiz eden davalılara iadesine, 24/01/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.