Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2011/3806 Esas 2012/1558 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-K A R A R-
Davacı vekili, müvekkili birliğin üyesi olan davalı hakkında 2007 ve 2008 yılına ait aidat borcu için yaptıkları icra takibine davalının haksız olarak itiraz ettiğini ileri sürerek, davalının itirazının iptaline ve icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili kooperatifin üst birlikten 28.12.2007 tarihinde ayrıldığını ve 2007 yılına ait aidatın ödendiğini savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davanın kısmen kabulü ile davalı kooperatifin 273,00 TL asıl alacağa ve takip tarihi itibariyle işlemiş 23,40 TL faize yönelik itirazının iptali ile takibin devamına, itirazın iptaline karar verilen aylık 273 TL" ye aylık % 5 gecikme faizi uygulanmasına, itirazın iptaline karar verilen 273,00 TL üzerinden %40 icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1- 5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 5236 sayılı Kanunun 19. maddesiyle HUMK"na eklenen Ek-Madde 4"te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2010 yılı için 1430,00 TL"dir.
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile davalı kooperatifin 273,00 TL asıl alacağa ve takip tarihi itibariyle işlemiş 23,40 TL faize yönelik itirazının iptaline karar verilmiştir. Davalı aleyhine kabul edilen kısım yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar Sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Davacı vekilinin temyizine gelince; dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) no"lu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle reddine, (2) no"lu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harçlarının temyiz edenlerden davacıdan alınmasına, davalının peşin harcının istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 01.03.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.