Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7359 Esas 2022/594 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Antalya 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 05.12.2019 tarih ve 2018/297 E. - 2019/493 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin tahditli plaka sınıfına giren “M” plakalı minibüs sahibi olduğunu, Antalya Büyükşehir Belediyesi Ulaşım Koordinasyon Kurulu tarafından “M” seri plakalı 14+1 oturma kapasiteli minibüslerin yerine 18+9 yolcu kapasiteli otobüslere geçilme kararı alındığını, bu karar sonrasında davacı tarafından yeni araç alınarak işletilen halk otobüsleri ile aynı anda toplu taşıma hizmeti verilmeye başlandığını, müvekkilinin de üyesi olduğu Antalya Minibüsçüler Esnaf ve Sanatkarlar Odası ile SS 21 No'lu Özel Halk Otobüsleri Motorlu Taşıyıcılar Kooperatifi arasında protokoller düzenlendiğini, bu protokoller çerçevesinde davacı tarafından 38.100,00 TL’nin ödendiğini, Koordinasyon Kurulu kararının İdare Mahkemesi kararıyla iptal edildiğini ileri sürerek 38.100,00 TL'nin tahsiline ve esnaf odası ile kooperatif arasında imzalanan protokolün feshine karar verilmesini talep ve dava etmiştir
Davalı ... vekili, Antalya’da toplu taşımacılık faaliyetlerinin Minibüsçüler Odası ile Halk Otobüsçüleri Kooperatifi arasında sağlanmakta olduğunu, 2007 yılında alınan UKOME kararıyla 14+1 kapasiteli minibüslerin 18+1 kapasiteli otobüslere çevrildiğini, bu kararın idari yargıda açılan dava ile iptal edildiğini, yapılan görüşmelerde anlaşmaya varıldığını ancak muhatap kooperatif üyelerinin protokollere uymadığını ve 38.100.- TL'yi ödemediğini, müvekkiline husumet yöneltilemeyeceğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Diğer davalılar, kendilerine usulüne uygun tebligat yapılmasına rağmen davaya cevap vermemişlerdir.
Mahkemece, iddia, savunma, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, 2007 tarihli UKOME genel kurulu kararının mahkemece iptal edilmesine rağmen anılan UKOME kararının fiilen uygulanmasına devam edildiği, davacı halen kapasitesi arttırılmış aracını kullanmaya devam ettiği, bu sebeple davalı tarafın zamanaşımı def'inin yerinde olmadığı, ödenen bedelin davacı aracındaki yolcu kapasitesindeki artış nedeniyle daha önce otobüsü bulunanların uğradıkları zararın karşılanmasına yönelik olarak ödenmiş bir miktar olduğu, sebepsiz bir ödemenin söz konusu olmadığı anlaşılmakla, oda ve kooperatif başkanları arasında yapılan sözleşme ve protokollerin davacı için bağlayıcı özelliği bulunmadığı, davacının bunların iptalini istemekte hukuki yararının da bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 25/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.