Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62/1, 51/1-3, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sanığın kusuru bulunmadığına, alkolün olayda etkisi olmadığına, eksik inceleme ile karar verildiğine, katılanların ise ayrı ayrı vermiş oldukları temyiz dilekçesindeki sair itirazlarının reddine ancak;
Sanığın idaresindeki kamyonet ile olaydan 1 saat sonra alınan raporda, 201 promil alkollü olarak, 12 metre genişliğindeki, düz çizgi ile bölünmüş iki yönlü yolda, karşı yönden gelen otomobile ve ardından ticari taksiye çarptığı ve ticari taksi içindeki üç kişinin nitelikli, üç kişinin de basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda;
İddianamede sanığın aracı tehlikeli kullandığına yada alkollü olarak kullandığına ilişkin bir isnat bulunmaması ve sevk maddelerinde TCK"nın 22/3. maddesinin istenmemiş olması nedeniyle bilinçli taksir hükümlerinin hükümde uygulanması mümkün olmasa da, sanığın tam kusurlu olması ve meydana gelen zararın ağırlığı, yaralanmaların niteliği gibi hususlar dikkate alınarak, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, faillerin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, maddede öngörülen cezanın üst sınırı nazara alınmak suretiyle, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun şekilde asgari hadden daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, katılanların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 09.11.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.