Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7706 Esas 2022/587 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 13. Tüketici Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 16.07.2020 tarih ve 2019/507 E. - 2020/379 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının davalı banka şubesinden 2014 yılında 69.000,00 TL bedelli, 36 ay vadeli ihtiyaç kredisi kullandığını, maaşının kredinin kullanıldığı dönemde 2.150,00 TL ve kredi aylık ödeme tutarının ise 2.408,00 TL olduğunu, maaş hesabının yanında, 10.000,00 TL bedelli KMH hesabı ile 750,00 TL tutarında kredi kartı bulunduğunu, yapılandırma ile aylık ödeme tutarının 2.908,66 TL’ye çıktığını, maaşına hukuka aykırı olarak bloke konduğunu, davacı hakkında başlatılmış bir icra takibi olmadığını, 2014 yılı Kasım ayından itibaren maaşını alamadığını belirterek davacının maaş hesabına konulan blokenin kaldırılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, kredi kullanımına yönelik talebe istinaden şubece kredi verilmeden önce gelirin belgelerle teyit ve tespit edildiğini, maaşını banka aracılığıyla alan davacının aylık 3.500.- TL gelir elde ettiğinin belirlendiğini, davacının gelir tablosu dikkate alınarak aylık ödemesinin belirlendiğini, sözleşme hükmü gereği, müşterinin banka nezdinde bulunan veya ileride bulunabilecek olan vadeleri dolmuş veya dolmamış tüm hak ve alacaklarının bankaya rehin verilmiş olduğunu, bankanın herhangi bir bildirime gerek olmaksızın virman, hapis hakkı, mahsup etme yetkisine sahip olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyulmak suretiyle yapılan yargılama, dosya kapsamı ve bilirkişi raporuna göre, dava tarihi itibariyle davacının aktif çalışan olarak davalı bankanın maaş müşterisi olduğu, taraflar arasındaki 24/11/2014 tarihinde Tüketici Kredisi Borçlanma ve Rehin Sözleşmesi'nin davacı tarafından aylık ödeyeceği taksit tutarını bilerek, kredi geri ödemelerini davalı banka nezdinde bulunan maaşının da yattığı hesaptan tahsil edilmesini, kesinti yapılmasını kabul ederek imzalandığı, ilgili sözleşme maddelerine ilişkin haksız şart iddiasının dinlenemeyeceği, davalı banka tarafından davacıya yapılmış icra takibinin olmadığı, bilirkişi raporunda yapılan hesap incelemelerine göre davacının kredi geri ödeme kesintilerinden kalan parayı hesabından çekebildiği, davacının taksit tutarını bilerek kredi sözleşmesini imzalamış olması, davacı aleyhine icra takibi veya maaşta haciz işlemi bulunmaması nedeniyle İİK'nın 83.maddesindeki düzenlemenin işbu uyuşmazlığa uygulanamayacağı, davacının emekli değil aktif çalışan olması nedeniyle de 5510 sayılı Kanun'un 93/1 maddesinin değerlendirilemeyeceği, serbest irade ile imzalanmış hukuken geçerli sözleşmeye rağmen davanın TMK'nın 2. maddesinde düzenlenmiş dürüstlük kuralı ilkelerine de aykırı olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dairemizin, 29/11/2017 tarihli ve 2016/8675-2017/6707 sayılı ilamında, “Dava, davacının kredi borcundan dolayı maaş hesabı üzerine konulan blokenin kaldırılması istemine ilişkindir. İİK'nın 83. maddesi uyarınca maaşların kısmen haczi mümkün olup haczedilecek kısım, maaşın ¼'ünden aşağı olamaz. Öte yandan, anılan maddede sayılan mal ve hakların haciz olunabileceğine dair önceden yapılan anlaşmalar da geçerli değildir. O halde, açıklanan hükümler gözetildiğinde davacının maaşının yalnız ¼'ü oranında kesinti yapılabileceği halde, davalının davacıya ait maaş hesabının tamamını bloke etmesi hukuki dayanaktan yoksundur. Bu durumda, davalı tarafın davacının maaşının tamamını bloke etmesinin yasal dayanağı olmadığına göre mahkemece yapılan açıklamalar çerçevesinde değerlendirme yapılarak, gerekirse yeniden bilirkişi incelemesi yaptırılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamış..” gerekçesiyle hükmün davacı yararına bozulmasına karar verilmiş olup mahkemece bozma ilamına uyulduğu halde eylemli direnme niteliğinde ve bozma ilamı ile davacı yararına oluşan müktesep hak ihlal edilecek şekilde bozma öncesi verilen kararla aynı yönde karar verilmesi doğru olmamış, hükmün bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, dosyanın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, 25/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.