Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6617 Esas 2022/668 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 22. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 13. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 19.09.2017 tarih ve 2015/630 E. - 2017/579 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi'nce verilen 15.06.2020 tarih ve 2018/55 E. - 2020/650 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalıdan ise ticari ilişkiden kaynaklı olarak faturaya dayalı alacaklarının bulunduğunu, alacağın tahsili için icra takibi yapıldığını ancak davalının takibe itiraz ettiğini itirazın haksız olduğunu ileri sürerek itirazın iptali ile davalı aleyhine %20 icra inkar tazminatına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasında satış sözleşmesi gereğince davacıya 25 adet sıralı çek teslim edildiğini, kur artışına göre sözleşme bedelinin revize edilmesinin kararlaştırıldığını, buna rağmen davacı yanın edimlerini eksiksiz ve zamanında yerine getirmediğini, çekler kullanıldığından iade edilmeyip sözleşme dışı ürünler alınmış olması nedeniyle kur farkının fazlasıyla ödenmiş olduğunu, afaki kur farkı hesabı yapılarak kendilerine fatura edilmesinin ve bunun ticari kayıtlara işlenmesinin davacının alacağı kapsamında değerlendirilemeyeceğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, davalının teslim edilen mallara karşı bir ayıp ve eksikliği ileri sürmediği, ayıp ihtarının yapılmadığı, alınan malların ticari kayıtlarına da itirazsız işlediği, kur farkı yönünden gerek uygulamada gerekse öğretide kabul edilen sözleşmede bulunan hüküm kapsamında davacı alacaklının 112.324,05 TL talebi yerinde görüldüğü gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne kararı davalı vekili istinaf etmiştir.
İstinaf mahkemesince, İlk Derece Mahkemesi kararının usul ve esas yönünden yasaya aykırılığının bulunmadığı gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 5.700,20 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 26/01/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.