Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6753 Esas 2022/689 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 6. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 14.09.2018 tarih ve 2017/814 E. - 2018/533 K. sayılı kararın davacılar vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 26.06.2020 tarih ve 2019/263 E. - 2020/538 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkillerinin 1967 yılından beri "Ostim" ibaresi ile faaliyet gösterdiğini, davalı şirketin de "Ostim" ibaresini ticaret unvanında kullandığını, müvekkilleri ile davalı şirket arasında herhangi bir bağ olmadığı halde 3. kişiler nezdinde ekonomik veya idari bağ olduğu izleniminin yaratıldığını, davalı şirketin müvekkillerinden çok daha sonra 29/09/2006 tarihinde kurulduğunu ve müvekkillerinin çabası ile oluşturulan "Ostim" ibaresinin avantajlarından faydalanmaya çalıştığını ileri sürerek, TTK'nın 52. maddesi doğrultusunda "Ostim" ibaresinin davalı şirket unvanından silinmesini yahut kanuna uygun bir şekilde değiştirilmesini ve tecavüze son verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin ticari işletme unvanını 2006 yılında tescil ve ilan ettirerek faaliyete başlandığını, davalı şirketin 10 yılı aşkın süredir aynı işletme adını kullanmakta olduğunu ve şirketin merkezinin Akyurt İlçesinde bulunduğunu, müvekkilinin ve davacıların faaliyet alanlarının farklı olduğunu ve sektörler arasında bir bağlantının bulunmaması nedeniyle herhangi bir karışıklığa mahal verilmeyeceğini, ayrıca davacıların kullanmış oldukları ticaret unvanlarındaki "ostim" kelimesinin artık bir semtin adı haline geldiğini ve bu sebeple "ostim" kelimesinin davacıların tekelinden çıktığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre, davalı şirketin "Ostim Sigorta Aracılık Hiz. Ltd. Şti." unvanı ile 29/09/2006 tarihinde tescil edildiği, davacıların tescilinin bu tarihten çok daha öncesine ait olmakla birlikte, davalının tescil işleminin ticaret sicilinde ilanı tarihinden itibaren dava tarihine kadar 11 yıllık süre geçtikten sonra eldeki davanın açıldığı, ticaret sicil kaydının aleni olup davacıların, davalının "Ostim" ibaresini kullandığını ilan ile birlikte öğrendiklerinin kabulünün gerektiği, davacıların öğrenmeden itibaren makul bir sürede terkin davası açmadıkları, davalı tarafça ticaret unvanının 11 yıl süre ile kullanılıp, ticari alanda tanınır hale geldikten sonra eldeki davanın açıldığı, bu durumun Türk Medeni Kanunu'nun 2. maddesine aykırılık oluşturduğu, gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hükme karşı davacılar vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı ve davalının ticaret unvanının 29.09.2006 tarihinde tescil edildiği, işbu davanın ise 01.12.2017 tarihinde açıldığı, dolayısıyla davacının 11 yıl boyunca davalının ticaret unvanını kullanmasına sessiz kalması nedeniyle hak kaybına uğradığı gerekçesiyle davacılar vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 27/01/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.