Esas No: 2019/3028
Karar No: 2022/12315
Karar Tarihi: 13.06.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/3028 Esas 2022/12315 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık sahte fatura düzenleme suçlamasıyla mahkum edildi. Ancak sanığın yokluğunda verilen hüküm, tebligatın yanlış adrese yapılması nedeniyle geçersiz sayıldı. Yeni yürürlüğe giren Kanunlar dikkate alınarak, lehe olan kanun hükümlerinin uygulanması ve detaylı bir karar verilmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenle hüküm, temyiz nedenleri yerinde görülerek bozuldu. Kanunlar: 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesinin 1. ve 2. fıkrası, 6099 sayılı Kanun, 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359. maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Sanık ... bakımından; 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesinin 1. fıkrasındaki “Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresine yapılır” hükmü ile 6099 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonucunda anılan maddeye eklenen 2. fıkrasındaki “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır” hükmüne aykırı olarak, sanığın yokluğunda verilen hükmün, sorgusunda bildirdiği adrese tebliğe çıkartılmasından sonra iade edilmesi üzerine MERNİS adresine tebligat yapılması gerekirken, daha önce adli mercilerce usulüne uygun bir tebligat yapılmayan adrese Tebligat Kanunu'nun 35. maddesine göre yapılan tebliğ işlemleri geçersiz ve sanığın öğrenme üzerine verdiği temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 13.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
