Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Özel hayatın gizliliğini ihlal
Hüküm : TCK"nın 44, 134/1-2. cümle, 62/1, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet


Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26.11.2013 tarihli, 2013/50 esas, 2013/525 sayılı kararına ve süreklilik kazanmış uygulamalarına göre, şeklen direnme kararı verilmiş olsa dahi; bozma kararı doğrultusunda işlem yapmak, bozma kararında tartışılması gerektiği belirtilen hususları tartışmak, bozma sonrasında yapılan araştırmaya, incelemeye, toplanan yeni delillere dayanmak, ilk kararda yer almayan ve daire denetiminden geçmemiş bulunan yeni ve değişik gerekçelerle hüküm kurmak suretiyle verilen karar; özde direnme niteliğinde olmayıp, bozmaya eylemli uyma sonucu verilen yeni bir hükümdür. Bu nitelikteki bir hükmün temyiz edilmesi halinde ise incelemenin Yargıtayın ilgili dairesi tarafından yapılması gerekir.
Dairemizin bozma ilamından sonra yerel mahkemece yapılan yargılama sonucunda; 3. celsede kısmen direnme kararı verilmiş ise de; bozma ilamının 1 ve 3 bentlerine uyulması nedeniyle, yerel mahkemenin son uygulaması direnme kararı olmayıp, yeni hüküm niteliğinde olduğundan, direnme kararının eylemli uyma olarak kabulü ile hükmü temyizen inceleme görevinin Dairemize ait olduğu belirlenerek yapılan incelemede:
Sanığın cep telefonu kamerası ile otobüs durağında bekleyen katılanın etek altı görüntüsünü çekmesi şeklinde sübutu kabul edilen eylemi nedeniyle katılana karşı özel hayatın gizliliğini ihlal suçunu işlediğine ilişkin yerel mahkemesinin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin, sanığın cinsel taciz ve özel hayatın gizliliğini ihlal suçlarından üst sınırdan cezalandırılması gerektiğine ilişkin tüm, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığa isnat edilen özel hayatın gizliliğini ihlal suçunun 5271 sayılı CMK"nın 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, soruşturma aşamasında usulüne uygun uzlaştırma işlemi yapılmadan kamu davasının açıldığı, mahkemenin de belirtilen eksikliği gidermediği anlaşılmakla, hükümden sonra yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişiklikte dikkate alınarak 5271 sayılı CMK’nın uzlaşma başlıklı 253 ve 254. maddelerinde düzenlenen uzlaşma hükümleri uygulanıp, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, dairemizin 28.11.2018 tarihli bozma ilamında da belirtildiği üzere sanığın, cep telefonu kamerası ile otobüs durağında bekleyen katılanın etek altı görüntüsünü çekmesi şeklindeki sübutu kabul edilen eyleminin tek bir eylem olduğu kabul edilerek TCK’nın 44. maddesi gereğince aynı Kanunun 134/1-2. cümlesinde düzenlenen özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan mahkumiyete karar verildiği halde, 5271 sayılı CMK’nın 253/3. madde ve fıkrasında ki “Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte aynı mağdura karşı işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz” şeklindeki düzenlemeye yanlış anlam verilerek birden fazla eylem olduğu kabul edilerek uzlaşma hükümlerinin uygulanmaması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 08.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.