Mahkemesi :Ceza Dairesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : İstinaf başvurusunun esastan reddi ve davalı vekilinin temyiz isteminin reddi


Davalı vekilinin temyiz isteminin reddine ilişkin ek karar ile davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hükme yönelik, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 18.06.2019 tarihli, 2019/909 Esas, 2019/2109 sayılı "istinaf başvurusunun esastan reddine " ilişkin kararı davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 58.800 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 224,109,84 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olmadığı görülmekle,
Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 18.06.2019 tarihli, 2019/909 Esas, 2019/2109 Karar sayılı" istinaf başvurusunun esastan reddine" dair kararı, davalı açısından 6100 sayılı HMK’nın 24.11.2016 tarih ve 6763 sayılı Kanunun 42. maddesi ile değişik 362. maddesinin "a" bendinde yer alan temyiz sınırı ve kabul edilen tazminat miktarına göre kesin nitelikte olmadığı anlaşıldığından, davalı vekilinin temyiz talebinin reddine ilişkin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesinin, 06.09.2019 tarih ve 2019/909 – 2019/2109 sayılı ek kararında isabet bulunmadığından, temyiz isteminin reddine dair ek kararın kaldırılarak yapılan incelemede;
Tazminat talebinin dayanağı olan İstanbul Anadolu Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/181 Esas – 2015/145 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının Türkiye Cumhuriyeti İcra Vekilleri Heyetini cebren ıskat veya vazife görmekten cebren men etmeye teşebbüs suçundan 14.03.2011 – 09.10.2013 tarihleri arasında 2 yıl 6 ay 25 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 03.06.2015 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK"nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 620.000 TL maddi, 1.000.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece Albay-Kıdemli Albay maaş farkı olmak üzere 33.018,24 TL"nin 30.08.2011 tarihinden itibaren, Emekli Aylığı, Maaş+Ek Ödeme Farkları 01/09/2014-01/07/2015 olmak üzere 8.550,67 TL ve Emekli İkramiye Farkı olmak üzere 2.540,93 TL"nin 15.09.2014 tarihinden, 180.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine davacı vekili ve davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin hükmedilen tazminat miktarın az olduğuna ilişkin tüm, davalı vekilinin davanın reddi gerektiğine ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Davacının, tutukluluğu sebebi ile alamadığı maaş farkı emekli ikramiye ve farkının CMK"nın 141 ve devamı maddeleri gereğince maddi tazminat hesabına dahil edilemeyeceği dikkate alınmadan yazılı şekilde maddi tazminata hükmolunması,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5271 sayılı CMK"nın 303/1. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapmayı gerektirmeyen bu hususun aynı madde uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasında davacı lehine hükmedilen maddi tazminata ilişkin bölümün hüküm fıkrasından çıkarılarak yerine “ maddi tazminat talebinin reddine” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesinin 18.06.2019 tarihli, 2019/909 Esas, 2019/2109 Karar sayılı kararına karşı yapılan temyiz isteminin isteme uygun olarak 5271 sayılı CMK"nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK"nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için İstanbul 9. Ağır Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin de İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE; 08.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.