Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/1496 Esas 2022/714 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 11.02.2020 tarih ve 2019/320 E. - 2020/113 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 25.01.2022 günü hazır bulunan davacı vekili Av. ... ile davalılar vekili Av.... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili tarafından dikey işleme merkezi tezgahının 2001 yılında ithal edildiğini, davalıların bu tezgaha el koyduğunu ve tezgahın çalıştırılmasına engel olunduğunu, davalılar aleyhine davaya konu tezgahın müvekkiline teslimi ve muarazanın meni için dava açıldığını, Konya 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nce verilen 05.05.2009 tarihli ve 2006/374 E., 2009/265 K. sayılı karar üzerine 17.07.2009 tarihli teslim tutanağı ile dava konusu tezgahın müvekkili tarafından ihtirazı kayıtla teslim alındığını, müvekkilinin tezgahın davalılarda olduğunun öğrenildiği ve ihtiyati tedbir konulduğu 11.10.2001 tarihinden hükmün kesinleştiği 03.11.2011 tarihine kadar bu tezgahı kullanmaktan mahrum kaldığını ve iş kaybına uğradığını, dava konusu tezgahın 11.10.2001 tarihinden tezgahın teslim alındığı 17.09.2009 tarihleri arasında hiç çalışmadığını, müvekkili şirketin bu tezgahı kiraya vermiş olsa dahi kazanç elde edecek iken bu kazançtan mahrum kaldığını ileri sürerek, fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydı ile şimdilik 100.000,00 TL alacaklarının dava konusu tezgaha el konulduğu tarihten dava konusu malın teslim alındığı tarihe kadar olan süreçte işleyecek yasal faizleri ile birlikte davalılardan müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı sonrasında yapılan yargılamada iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre dava konusu edilen dikey işleme tezgahının davalı şirket tarafından haksız el konulmasına davacının vakıf olduğu ve zamanaşımının işlemeye başladığı tarihin 11.10.2001 olduğu, söz konusu tarihin yeni Türk Borçlar Kanunun yürürlüğe girmesinden önce olması nedeniyle davanın 818 sayılı Borçlar Kanunun 66. maddesinde düzenlenen 1-10 yıllık zamanaşımına tabii bulunduğu, davanın 15.10.2012 tarihinde harç yatırılmakla açıldığı, dava tarihi itibariyle zamanaşımı süresinin geçtiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve işbu dava haksız fiile ilişkin tazminat talebine ilişkin olup tezgahın davacıya teslim edildiği 17.07.2009 tarihinde zamanaşımı süresinin başlamış bulunmasına göre davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenler ile davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, takdir olunan 3.815,00 TL duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 27/01/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.