Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/32878 Esas 2017/8103 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/32878
Karar No: 2017/8103
Karar Tarihi: 12.10.2017

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2015/32878 Esas 2017/8103 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında, marka hakkına tecavüz suçundan mahkumiyet kararı verildi. Ancak, temyiz isteği sonucunda sanığın adli sicil kaydına ve yasal değişikliklere dikkat çekilerek, karar bozuldu. Sanığın hapis cezasına mahkum olması sonucunda hak yoksunluklarına hükmedilmişti ancak Anayasa Mahkemesi'nin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Kararın bozulması ve cezanın yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Kararda geçen kanun maddeleri, TCK'nın 58. maddesi, 43/2. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi ve Anayasa Mahkemesi'nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararıdır. Ayrıca, özel bir etkin pişmanlık hükmü olan 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7 maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaşma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi ve uzlaşmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması belirtilmiştir.

19. Ceza Dairesi 2015/32878 E. , 2017/8103 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Sanığın adli sicil kaydına göre Nizip Sulh Ceza Mahkemesinin 09.03.2011 tarih 2010/1090 E ve 2011/22 sayılı kararı ile kasten yaralama suçundan verilen 1500 TL adli para cezasına dair ilamın kesin nitelikte olmadığı ve tekerrüre esas olduğu gözetilmeden sanık hakkında TCK"nın 58. maddesinin uygulanmaması,
Ancak;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7 maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaşma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaşmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK’nın 253 ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre de;
1- Sanığın sürücülüğünü yaptığı araçta aynı gün yapılan aramada farklı firmalar adına tescilli markaların taklidi olan ürünlerin ele geçirilmesi karşısında, tayin olunan cezanın TCK"nın 43/2. maddesi gereğince artırılması gerektiğinin gözetilmemesi,
2 - Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın, temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı itibariyle sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 12.10.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.