Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/31662 Esas 2016/4134 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, fazla mesai ile yol ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin davalı işverence hiçbir sebep gösterilmeden feshedildiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatları ile ödenmediğini iddia ettiği bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı yetkili temsilcisi, davacının kendi bünyelerindeki iş sözleşmesinin 31.01.2013 tarihinde sona ermesine rağmen işçinin ara vermeksizin asıl işverendeki çalışmasının başka bir alt işverende devam etmekte olduğunu, yıllık izin ücretlerinin ödendiğini, işyerine geliş ve gidişte servis sağlandığını, fazla çalışma iddiasının gerçek olmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
...-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının yol parası alacağına hak kazanıp kazanmadığı hususunda da uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davalı şirkete ait işyerinde servis uygulamasının mevcut olduğu davacı tanık anlatımı ile de sabit olup, servisten yararlanamayanlara yol ücreti ödeneceği konusunda sözleşme hükmü veya işyeri uygulaması bulunmamaktadır. Dosya içeriğine göre davacının, servisten yararlanma imkanı bulunduğu halde, isteyerek servis kullanmadığı anlaşılmakla davacının yol parası ücretine ilişkin talebinin reddi yönünde hüküm kurulması gerekirken, kabulüne karar verilmesi isabetsizdir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 16.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.