Mahkemesi : ... İş Mahkemesi
Tarihi : 26.05.2015



Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dava, sigortalının iş kazası sonucu yaralanması üzerine Kurumca yapılan sigorta yardımlarının 5510 sayılı Kanunun 21/1 ve 76/4 maddeleri uyarınca rücuan ödetilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozmaya uyularak karar verilmişse de bozma gereği yerine getirilmemiştir.
Önceki bozma ilamında da belirtildiği üzere;
1) Hükme esas kusur raporunda, davalı % 75, taşeron ..."in % 5 , sigortalının ise % 20 oranında kusurlu bulunduğu, 3. kişinin teselsülüne dayalı olarak talepte bulunulduğundan % 80 kusur oranına göre hüküm kurulduğu anlaşılmıştır.
Olay tarihinde yürürlükte olan 5510 sayılı Kanunun 12. maddesi hükmüne göre alt işveren , bir işte veya bir işin bölüm veya eklentisinde işverenden iş alan ve kendi adına sigortalı çalıştıran 3. kişidir. Asıl işverenin işçisinden dolayı taşeronun 3. kişi kapsamında kusuru saptanamaz ise sorumlu tutulması mümkün bulunmamaktadır. Sigortalının işe giriş bildirgesi ve taşeronluk sözleşmesi celbedilerek, ceza dosyası ve tazminat dosyası da incelendikten sonra, sigortalının kimin işçisi olduğu saptandıktan sonra, asıl işverenlik taşeronluk ilişkisi yöntemince araştırılıp gerekirse yeniden kusur raporu alınmaksızın, bu kusur dağılımının Kurum"un rücu alacağını etkileyeceği yönü dikkate alınmaksızın eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma sebebidir.
./..

2) Davanın yasal dayanağını oluşturan ve işverenin iş kazası veya meslek hastalığından sorumluluğunu düzenleyen 5510 sayılı Kanunun 21/1’inci maddesinde; sigortalıya veya hak sahiplerine yapılan ya da ileride yapılması gereken harcama ve ödemeler yönünden herhangi bir sınır öngörülmemişken; bağlanan gelirler yönünden, gelirin başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değeri toplamına, sigortalı veya hak sahibinin işverenden isteyebilecekleri tutarlarla sınırlı olmak üzere hükmedilebileceği öngörülmüştür. Bunun bir gerçek zarar hesabını gerektireceği açıktır. Gerçek zarar hesabı, tazminat hukukuna ilişkin genel ilkeler doğrultusunda yapılmalıdır. Sigortalı sürekli iş göremezlik durumuna girmişse bedensel zarar hesabı, ölüm halinde ise destekten yoksun kalma tazminatı (818 sayılı Borçlar Kanununun 45 ve 46, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun 54 ve 55’inci maddeleri) hesabı dikkate alınmalıdır.
Somut olayda; gerçek zararın önceki bozma ilamında açıklanan maddi ve hukuki olgular çerçevesinde belirlenmesi gerekirken, gerçek zarardan sigortalının kusuru oranında (%20) indirim yapıldıktan sonra, davalının kusur oranı (% 80) karşılığında tazminata hükmedilerek, mükerrer kusur indirimi yapılan, yanılgılı değerlendirme ile düzenlenen hesap raporuna itibar edilerek, yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
Mahkemece; açıklanan maddi ve hukuki ilkeler uyarınca tazminat hesabı yapılmaksızın, eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, taraf vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istem halinde davalıya iadesine, 26.01.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.