Mahkemesi :Çocuk Mahkemesi
Suça sürüklenen çocuk : ...
Suçlar : Özel hayatın gizliliğini ihlal, cinsel taciz
Hükümler : Beraat

Özel hayatın gizliliğini ihlal ve cinsel taciz suçlarından suça sürüklenen çocuğun beraatine ilişkin hükümler, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.05.2014 tarihli, 2013/287 esas ve 2014/273 sayılı kararında vurgulandığı üzere; kayden 06.11.1999 doğumlu olup, suç tarihi ve duruşmada beyanının alındığı 11.04.2013 tarihi itibariyle 15 yaşından küçük olan mağdur ... adına şikayet hakkının ve kamu davasına katılma yetkisinin, mağdur ..."ye ve mağdur ..."nin ağabeyi olan ..."a ait olmayıp, UYAP kayıt sistemi üzerinden çıkarılarak dosyasına eklenen 23.10.2016 tarihli nüfus kayıt örneğine göre sağ ve evli olan ve mağdur ..."nin velayeti kendilerinde bulunan babası ... ve annesi ..."ye ait olmasına rağmen adı geçen mağdurun kanuni temsilcilerine duruşma günü bildirilmediği gibi yokluklarında verilen 06.02.2014 tarihli kararın da tebliğ edilmediği anlaşıldığından, gerekçeli kararın, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekli de belirtilmek suretiyle yöntemine uygun olarak mağdur ..."nin kanuni temsilcileri olan babası ... ve annesi ..."ye tebliği sağlanarak tebellüğ belgeleri ile verilmesi halinde temyiz dilekçelerinin eklenmesi ve bu konuda ek tebliğname düzenlenmesi,
Ayrıca; 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise mernis adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun"un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, katılanlar ... ve ..."ın yokluklarında verilen 06.02.2014 tarihli kararın tebliği için adı geçen katılanların 11.04.2013 tarihli duruşmada beyanları alınırken bildirdikleri en son adresleri esas alınarak bila tebliğ iade edilen tebligat bulunmadığı halde duruşmada bildirilen aynı adresler esas alınıp, doğrudan “Mernis Adresi” ibareleri ile çıkarılan ve merci tarafından Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümleri kapsamında şerh düşülmeyen tebligatların, dağıtıcı tarafından, kendiliğinden, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince tebliğ edilmesinin usule aykırı olmasından dolayı katılanlar ... ile ..."a gerekçeli kararın usulüne uygun olarak tebliğ edilip, tebellüğ belgeleri ile verilmesi halinde temyiz dilekçelerinin eklenmesi ve bu konuda ek tebliğname düzenlenmesi,
Açıklanan eksikliklerin tamamlanmasından sonra gönderilmesi için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 02.11.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.