Kasten yaralama suçundan sanık ...."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 2.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair .... 16. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/01/2015 tarihli ve 2014/494 esas, 2015/11 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 08.04.2015 tarih ve 2015/7791 – 24936 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 21.04.2015 tarih ve 2015/134193 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, mağdur ......’nın 20/01/2015 tarihli ifadesinde şikayetinden vazgeçtiğini beyan etmesi ve yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif olması karşısında, sanığın şikayetten vazgeçmeyi kabul etmediğine dair bir beyanı da olmadığı cihetle, sanık hakkında düşme kararı verilmesi yerine yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulmasında; isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309.maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adalet Bakanlığı"nın kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Adana 16. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/01/2015 tarihli ve 2014/494 esas, 2015/11 sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesinin ( d ) bendi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, sanık hakkında açılan kamu davasının 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 73/4. maddesi delaletiyle 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddesi gereğince mağdur .....’nın şikayeti söz konusu olmadığından DÜŞÜRÜLMESİNE, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE; 03.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.