Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6656 Esas 2022/814 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Burdur 1. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 03.05.2019 tarih ve 2018/465 E- 2019/323 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine-esastan kabulüne dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 08.06.2020 tarih ve 2019/1567 E- 2020/600 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında 01.01.2017-31.12.2017 dönemi için süt alım sözleşmesi imzalandığını, sözleşmenin 3. maddesinde, sözleşme süresi sona ermeden 15 gün önce noter kanalı ile taraflardan biri tarafından sözleşme feshedilmediği takdirde, sözleşmenin bitim tarihi beklenmeksizin süresiz uzayacağının kararlaştırıldığını, 18.12.2017 tarihli ihtarname ile davalının sözleşmeyi feshettiğini bildirdiğini, ancak feshin süresinde olmadığını, taraflar arasında imzalanan sözleşme gereği belirlenen sürede bildirim yapılmadığından sözleşme süresinin uzadığı kanaati ile aracı firmalarla yeni sözleşmeler imzalandığını, taraflar arasında akdedilen sözleşmenin 8. maddesinde, sözleşmeye aykırılık halinde satıcının alıcıya teslim ettiği bir aylık süt miktarı esas alınarak cezai şart ödeneceğinin kararlaştırıldığını, cezai şart alacağı için düzenlenen fatura bedelinin ödenmemesi üzerine davalı hakkında başlatılan takibe, davalının itiraz ettiğini ileri sürerek, itirazın iptali, takibin devamı ile davalı aleyhine icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı şirket tarafından cezai şart adı altında tek taraflı kesilen faturanın davalının defterinde kayıtlı olmadığını, davacı şirketin cezai şart uygulaması için ortada ne bir neden ne de somut bir zararın bulunmadığını belirterek, davanın reddine ve davacı aleyhine tazminata karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, yapılan yargılama ve toplanan delillere göre, davanın, taraflar arasında akdedilen süt alım sözleşmesinin erken feshedildiği iddiası ile cezai şart alacağının tahsili talebi ile başlatılan icra takibine itirazın iptali istemine ilişkin olduğu, sözleşmenin bitim tarihinin 31.12.2017 olarak belirlendiği, eğer taraflardan biri sözleşmeyi bitiminden 15 gün önce noter kanalı ile feshetmezse sözleşmenin devam edeceğinin kararlaştırıldığı, sözleşmenin bitiminden önceki on beşinci günün cumartesi gününe denk geldiği, sözleşmede feshin noter ihtarı ile yapılacağı kararlaştırılmakla, bir şekil ve geçerlilik şartı getirildiği, cumartesi günü noterlerin kapalı olduğu, 6100 sayılı HMK'nın 93. maddesi gereğince tatili takip eden ilk iş günü olan pazartesi günü davalı tarafça noter kanalı ile ihtarname gönderildiğinden, davacının cezai şart talebinin yerinde olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili ve davalı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, gerekçeli kararın davalı vekiline 21.05.2019 tarihinde tebliğ edildiği, karara karşı davalı vekilinin 06.06.2019 günü uyaptan e-imzalı olarak istinaf kanun yoluna başvurduğu, 6100 sayılı HMK'nın 345. maddesinde öngörülen yasal iki haftalık süre 05.06.2019 tarihinde sona erdiğinden davalı vekilinin süresinde olmayan istinaf başvurusunun esastan reddine, taraflar arasındaki sözleşmenin 01.01.2017-31.12.2017 dönemi için düzenlendiği, sözleşmenin 3. maddesinde, bu süre sona ermeden 15 gün önce taraflardan biri noter aracılığı ile sözleşmeyi feshetmediği takdirde, sözleşmenin, bitim tarihi aranmaksızın süresiz uzamış sayılacağının kararlaştırıldığı, davalı tarafından sözleşmede belirtilen 15 günlük süre geçtikten sonra 18.12.2017 tarihli ihtarname gönderilmekle davalının sözleşmeye aykırı davrandığı, sözleşmenin 8. maddesine göre sözleşmeye aykırılık halinde "bir aylık süt miktarı" esas alınarak bu miktar kadar cezai şart uygulanacağının kararlaştırıldığı, bilirkişi raporu ile Aralık ayında teslim edilen süte ilişkin faturalar toplamının 511.501,24 TL olduğu, davacı vekili tarafından davalının cari hesaptan kaynaklanan 89.392,43 TL alacağı düşüldükten sonra kalan tutar olan 422.108,81 TL için takip başlatıldığı tespit edildiğinden bu miktar için davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, mahkemece taraflar arasındaki sözleşme hükümlerine aykırı şekilde ve sözleşmenin 15 günlük sürede feshedilmediğinin davalının da kabulünde olmasına rağmen, feshin süresinde olduğu, cezai şart koşullarının oluşmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmesi doğru olmadığından davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne, İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına, HMK'nın 353/1-b-2. maddesi gereğince davacı talebi ile ilgili yeniden hüküm kurulmasına, davanın kısmen kabulüne, davalının Burdur İcra Müdürlüğü’nün 2018/1199 Esas sayılı dosyasına konu asıl alacağın 422.108,81 TL’lık kısmına yönelik itirazın iptali ile bu miktar asıl alacağa takip tarihinden itibaren değişen oranlarda avans faizi (taleple bağlı kalınarak yıllık % 9,75 oranı aşılmamak kaydıyla) işletilmek suretiyle takibin devamına ve davalı aleyhine icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, sözleşmenin haksız feshi iddiasına dayalı cezai şart istemine ilişkindir. Taraflar arasında imzalanan sözleşmenin 01.01.2017-31.12.2017 dönemi için düzenlendiği, sözleşmenin 3. maddesinde de, taraflardan birinin, sözleşmeyi, sona ermeden 15 gün önce noter kanalıyla feshedebileceği, bu sürede feshetmez ise sözleşmenin süresiz uzayacağı kararlaştırılmıştır. Ayrıca davalı tarafından 15 günün ilk gününün pazar gününe denk geldiği ve bu nedenle pazartesi günü fesih uyarısının gönderildiği belirtilmiştir. Bu durum karşısında tatilin sona ermesinden sonraki ilk iş günü uyarının gönderilmesi karşısında sözleşmedeki koşulun yerine getirildiği ve artık sözleşmenin süresiz uzatıldığından söz edilemeyeceğinin kabulü gerekir. Bu nedenle davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yetersiz gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile Bölge Adliye Mahkemesi kararının davalı yararına BOZULMASINA, HMK'nın 373/2. maddesi uyarınca dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesi'ne gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 07/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.