Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18492 Esas 2020/2211 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18492
Karar No: 2020/2211
Karar Tarihi: 06.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18492 Esas 2020/2211 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bu hüküm kapsamında suçlu kasten yaralama üzerine mahkum edilmiştir. Mahkeme kararı temyiz edilmiş, ancak temyiz reddedilmiştir. Sanık, kendisine küfür edilip tokat atılması üzerine suçu işlemiştir. Yasa gereği sanığın cezası adli para cezasına çevrilmelidir. Sanık lehine haksız tahrik indirimi uygulanmalıdır. Ancak indirimi belirli bir oranda düşürmek uygun olacaktır. Kanun maddeleri uyarınca adli para hapis cezasına çevrilebilir. Ayrıca, para cezasının ödenmemesi halinde infaz aşamasında hapse çevrilebilir. Kanun maddeleri 5237 sayılı TCK'nın 86/1-a, 87/3, 29 ve 62. maddeleri ve 5271 sayılı CMK'nın 231/11. maddesi ve 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddeleridir.

3. Ceza Dairesi 2019/18492 E. , 2020/2211 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
5271 sayılı CMK"nin 231/11. maddesine göre denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işleyen sanık hakkında açıklanması geri bırakılan hükmün aynen açıklanması ile yetinilmesi gerekirken, 5237 sayılı TCK"nin 86/1, 87/3, 29 ve 62. maddeleri uyarınca hükmedilen kısa süreli hapis cezasının, aynı Kanun"un 50/1-a maddesi gereği adli para cezasına çevrilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından;
Sanığın yargılama konusu eylemini, katılanın kendisine küfür edip tokat atması üzerine gerçekleştirdiğinin kabulü ile TCK"nin 29. maddesi gereği sanık lehine haksız tahrik indirimi uygulanması karşısında, TCK"nin 3. maddesi uyarınca orantılılık ilkesi dikkate alınarak sanığın cezasından makul bir oranda indirim yapılması gerekirken yazılı şekilde en üst (3/4) oranda indirim yapılmak suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından;
Sanık hakkında hükmedilen adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrileceğine hükmedilmiş ise de para cezasının ödenmemesi halinde izlenecek yöntemin 5275 sayılı Kanun"un 106/3. maddesinde belirtildiği ve infaz aşamasında dikkate alınabileceği anlaşıldığından; bu hususlar bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 06.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.